ಸರಸಮ್ಮ ಒಂದು ನಿಮಿಷ ಯೋಚಿಸಿದರು:ಜ್ವರಪೀಡಿತಳಾದ ಜಲ
ಜಳ ಸಾಮೀಪ್ಯ ಒಂದೆಡೆ,ಮಂಚದ ಎತ್ತರ ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ. ಆ ಗರ್ಭಿಣಿ ಎಲ್ಲಿ ಮಲಗಬೇಕು?
ತಾವೇ ಇತ್ಯರ್ಥ ಮಾಡಲಾರದವರಂತೆ ಅವರು ಕೇಳಿದರು:
"ಎಲ್ಲಿ ಮಲಕ್ಕೋತಿಯಾ ತುಂಗಮ್ಮ?"
ಮತ್ತೆ ಆ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೇಯೇ ಒರಗಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಯೋಚಿಸು
ತಿದ್ದ ತುಂಗಮ್ಮ,"ಹೂಂ?"ಎಂದಳು.
"ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇರಲಿ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ...."
ಛಲ ಹಿಡಿದು ಮಾತನಾಡುವ ಮಗುವಿನ ವೈಖರಿ ತಮ್ಮ ಸಮಸ್ಯೆ
ಬಗೆಹರಿಯಿತೆಂಬಂತೆ ಸರಸಮ್ಮ ನಕ್ಕರು.ತುಂಗಮ್ಮನೂ ಸಣ್ಣೆನೆ ನಕ್ಕಳು.
ಅಕೆ ಮೆಲ್ಲನೆದ್ದು, ಆ ಹಾಸಿಗೆಯ ಬಳಿಗೆ ನಡೆದು ಹೋಗಿ,ಅದರ
ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಳು.
ಅಕೆಗೆದುರಾಗಿ ಸರಸಮ್ಮ ಜಲಜಳ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆಯೇ ಜಾಗ
ಮಾಡಿ ಕುಳಿತರು, ಆ ತೀಕ್ಶ್ಣ ದೃಷ್ಟಿ ತನನ್ನು ಇರಿದು ಪರೀಕ ಸುತ್ತಿದೆಯೋ ಏನೋ ಎಂದು ಅಂಜುತ್ತ ತುಂಗಮ್ಮ ಅವರನ್ನು ನೋಡಿದಳು. ಹಾಗೇನೂ ಇರಲ್ಲಿಲ ಆ ದೃಷ್ಟಿ ಶಾಂತವಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು. ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಆ ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ ತಾನು ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಾಗ ಇದ್ದಂತೆಯೇ.
ಸರಸಮ್ಮ , ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿಯೇ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಬದಲಿಸಿ
ಜಲಜಳನ್ನು ನೋಡಿದರು ತಮ್ಮ ಅಂಗೈಯಿಂದ ಆಕೆಯ ಹಣೆಯನ್ನು ಮುಟ್ಟದರು. ಮೈ ಬಿಸಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
"ಇಳಿದೋಗಿದೆಲ್ಲೇ ಜ್ವರ."
"ಹೂಂ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ.ನೀವು ಪಡೋ ಕಷ್ಟ ನೋಡಿ ಅಯ್ಯೋ
ಪಾಪ-ಅನಿಸ್ತೇನೋ ಆ ಜ್ವರಕ್ಕೆ!"
"ಅಲ್ವೆ!"
ಅವರ ದೃಷ್ಟಿ ಮಂಚದ ಕೆಳಗಿದ್ದ ಔಷಧಿ ಶೀಷೆಯತ್ತ ಹೋಯಿತು.ಆ ಶೀಷೆಯಲ್ಲಿದ್ದು,ರಾತ್ರೆಯ ಒಂದೇ ಗುಟುಕು-ಕೆಂಪು ಔಷಧಿ,