ಅರಿದರಿದು ಎನಗಿಂದು ಕಣ್ಗೆ ಮಂಗಳವಾಯಿತ್ತು
ಒಂದಹುದು ಒಂದಾಗದೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯವನಲ್ಲ
ಬೇಕು ಬೇಡೆಂಬ ಜಂಜಡದವನಲ್ಲ
ಎಡೆವರಿಯದ ನೋಟ
ನುಡಿಯ ಸಡಗರವರತು ಎಡೆಯಾಟ ಕೋಟಲೆಯ ಕಳೆಯ ಬಂದನು
ನೋಡುವರ ಮನದ ಸುಖದ ಸಾಗರನಿಧಿಯನೇನೆಂದುಪಮಿಸುವೆನು ಎನ್ನ ಉಭಯಕರ್ಮವ ಕಳೆದು ತನ್ನೊಳಗೆ ಇಂಬಿಟ್ಟುಕೊಳಬಂದನು
ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ
ಕೃಪಾಮೂರ್ತಿ.
