ಆಗ ಸುದಾಸನು ಅನ್ನುತ್ತಾನೆ; - ( ಮಿತ್ರನೇ ನಾನಾದರೂ ನನ್ನ ಧರ್ಮಾ
ನುಸಾರವಾಗಿ ನಿನ್ನ ಸೇವಾವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿದ್ದು, ನನ್ನ ಮನೋಭಿಲಾಷೆಯನ್ನು
ಪೂರ್ಣಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವೆನು, ಈ ಮಾತಿಗೆ ನೀನು ಸಮ್ಮತಿಸು ” ಎಂದು
ವಿನಂತೀಮಾಡಿಕೊಂಡನು. ಆಗ ಸುಕರ್ಮನು ಮಿತ್ರನ ಮಾತಿಗೆ ಆನಂದ
ದಿಂದ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡನು. ಈರ್ವರೂ ಕೂಡಿಕೊಂಡು ಪ್ರಯಾಗ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ
ಹೋಗಿ ಜಾನ್ಹ ವೀತಟಾಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ ಕುಟೀರವನ್ನು ನಿರ್ಮಾಣಮಾ
ಡಿಕೊಂಡು ವಾಸಮಾಡಹತ್ತಿದರು. ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು ಹನ್ನೆರಡುವರುವ ಪರಿ
ಯಂತರ ತಪವನ್ನಾಚರಿಸಿದನು; ಆದರೂ ಜಗದೀಶನು ಪ್ರಸನ್ನ ನಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಆಗ ಅವನು ಖಿನ್ನ ಮನನಾಗಿ ಸನ್ಯಾಸಾಕ್ರನನ್ನು ಕರಿಸಿ ಪುನಃ ತಪ
ವನ್ನಾರಂಭಿಸಿದನು.
ಸುವಾಸನಾದರೂ ತನ್ನ ಧರಾನುಸಾರವಾಗಿ ಆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನ ಜೊ
ತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದುಕೊಂಡು ತನ್ನ ಮನೋಭಿಷ್ಟ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಬೇಕೆಂ
ದು ಬಗೆದು. ಆ ಸನ್ಯಾಸಿಯ ಸೇವೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತ ಕಾಲಹರಣ ಮಾಡ
ಹತ್ತಿದನು.
ಈ ಪ್ರಕಾರ ತಪವನ್ನು ಆಚರಿಸುವದರಲ್ಲಿಯೇ ಪುನಃ ಹನ್ನೆರಡುವರು
ನಗಳು ಕಳೆದುಹೋದವು; ಆದರೆ ಜಗದೀಶನು ಕರುಣಿಸಲಿಲ್ಲ ಇದರಿಂದ ಸು
ಕರನು ಖಿನ್ನಾಂತಕರುಣವಾಗಿ ತನ್ನ ಮಿತ್ರನನ್ನು ಕುರಿತು ಅನ್ನುತ್ತಾನೆ
- ಎ ಪರಮಪ್ರಿಯ ಮಿತ್ರನಾದ ಸುದಾಸನೆ ? ನಾನು ತಪಸ್ಸನ್ನು ಮಾ
ಡಹತ್ತಿ ಇಪ್ಪತ್ತುನಾಲ್ಕು ವರುಷಗಳಾದವು, ಆದರೂ ಜಗನ್ನಿಯಂತನು ಕ
ರುಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಪುನಃ ಸಂಸಾರವಾರದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡು ಅನುಯಾ
ಮಿಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖವನ್ನೆತ್ತಿ ಸಂಚಾರಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಹಿಂಜರಿಯು
ತದೆ, ಅದರಿಂದ ಈ ಲೋಕಪಾವನೆಯಾದ ಭಾಗೀರಥಿಯಲ್ಲಿ ದೇಹವಾತವ
ನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದ್ದೇನೆ” ಆದರೆ ಆತ್ಮಘಾತವು ನಾನ
ಗಳಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮಿದ್ದವೆಂದು ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಇಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ: ಪೂರ್ವಜರು ಹಿಗೆ
ಹೇಳಿರುವರಲ್ಲಾ “ಹಿಂದೆ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ಮರೆತು, ಮುಂದೆ ಮಾಡತಕ್ಕದ್ದೆ
ನಾದರೂ ಸರಿಯಾಗಿ ಆಚರಿಸು” ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ ಅದರಿಂದ ಮನಸ್ಸು
ಭೀತಿಯುಕ್ತವಾಗಿದೆ.
ಆಗ ಸುದಾಸನು ಅನ್ನುತ್ತಾನೆ;- “ಅಹುದು ಆತ್ಮಘಾತಮಾಡಿಕೊ
ಳ್ಳುವದು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೂ ಬರುವದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈ ತ್ರಿವೇಣಿ ಸಂಗಮದಲ್ಲಿ
ದೇಹವಾತ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ಪಾಪವು ತಟ್ಟುವದಿಲ್ಲವೆಂತಲೂ, ಮನೋಭೀ
