________________
ಕರ್ಣಾಟಕ ಗಂಥವರ. •••••••••••••••••••• ಕನಕಲತೆ-(ದುಃಖದಿಂದ) ಹಾ ? ಆರ್ಯಪುತ್ತಾ ! ರಿಪುಮಭಕಂಠೀರವಾ ? (ಎಂದು ಮುಚ್ಚಿಗೆ ಸಂದಳ ) ವಕ್ಕಲಿಗಿ -(ಕನಕಲತೆಯುಂ ಸೆರಂಗಿನಿಂ ಬಿಸಿ ಮೆಲ್ಲನೆಣ್ಮರಿಸಿದ೪) ಕನಕಲತ-(ಮೆಲ್ಲನೆ ಕಣ್ಮನಿದುಂಬಿ) ಚಂ| ನಾ| ಉಳಿಯುತೆ ನನ್ನನೀಗಹನವಾದ ವನಾಂತರದಲ್ಲಿ ಭೋಂಕನ್ ಗಳೆಸುರಲೋಕದಲ್ಲೆಸೆವ ಸುಂದರಿಯರ್ಕಳ ಚೆಲ್ಪ ನೀಕ್ಷಿಸು! ತೊಲಿಯುತದೆಂತು ಪೋದೆಯರಸ ! ಅಸಾಧಿನಿಯಲ್ಲು ನಿನ್ನೊಳಾಂ | ತಿಳಿ ಯದೆ ನಿನ್ನನೊಲ್ಕು ದಸರಾಥಮೆನಿಪ್ರೊಡನಾಡೆ ಮನ್ನಿಸಾ | | ೪ || (ಎಂದು ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಕ್ಕಿ ಮತ್ತಂ ರ್ವ ತೆಯಾದಳ) ವಾಂಗಿ-ಎಲೆ ಮುಗುದೆ ! ಇನ್ನೇಕೆ ಕೊನೆ ? ನಣೆ. ಎನ್ನು ಮಧೂಲಕ ನೋಳ್ ಪಸೆನಿಂದು ಸೊಗಮಾಳ'. ಕನಕಂತೆ- (ಸ್ಪಗತಂ)ಇದೇನಿನಂತಪ್ಪ ಕಠಿನೋಕ್ತಿಗಳ ನಡುವಳ' ! ಆ ! ಇವಳು ಮಾಸಿತನ ಪಕ್ಷಪಾತಿಯಾಗಿರವೆಳ್ಳಂ, ಅಕಟಕಟಾ : ದಿನಿಯಂ ಪಾಸುಳೆ ಸಣ್ಣೆತ್ತು ತಳ ದಿಂ ಪಿಡಿವಂತಿರೆ ನಾಸೀರಕ್ಕೆ ಸಿಯಂ ತಸನಿಯೆಂದು ಬಗೆದಿರ್ದೆಂ. (ಎಂದು ಪ್ರಕಾಶ೦) ಎಲೆ ಮಚ್ಚೆ? ಇಂತಪ್ಪ ದುರ್ಭಾಪೆಯನೆನ್ನಿದಿರೆಳುನಿರದಿರ್, ತೊಲಗು ತೊಲಗು. ಎಕಾಂಗಿ-(ಕನಲ್ಲು) ಎಲೆಗೆ ! ಎನ್ನ ನಿಂತುಮಾಂಕರಿಸುತಿದೆಯ್ಕೆಸೆ ; ನಾನೆನುಹಾ ಯಕ್ಷಿಣಿಯಾದ ನಕಾಂಗಿಯೆಂಬುದಂ ನೀನರಿಯೆ, ಈಗಳ ದರಿನೇಂ ? ನಡೆನಡೆ. (ಎಂದು ಬಳ್ಮೆಯಿ೦ ಕಳೆದುದ್ದು) - (ಬಳಿಯ ಮಧಕಂ ಫಗುವಂ) ಮಧಲಕಂ-ಚಂ|| ನಾ| ತೊಡಗಿದ ಕಜ್ಜಮಂ ಸಲವೆಡರ್ ಸಮನಿಪ್ಲೋಡು ಮೊಲ್ಲು ಧೈರ್ಯದಿಂ ! ಬಿಡದನೆಯುತ್ತಮಂ ಸುಗಿಯುತಂ ನೆಡ ಮೆಟ್ಟುವನಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಮ | ಕಡುವೆಳರಿಂದೆ ಬೆಚ್ಚಳಸಿ ಕಜ್ಜ
