ಪುಟ:ಕರ್ನಾಟಕ ನಂದಿನಿ ಸಂಪುಟ ೩.djvu/೧೭೧

(Jಯ ದ) ಸದ್ದ ತಿ ಸೋ ಪಾನ. ಶತೀರಿವ ಪರಂದೈನಂ-ಪತಿಸೇವಾ ಕುಲವಧೂ ಕರಣ | ನಕ್ಕುರ್ನಾನvಪರಮಿಹ-ಪತಿಪದಮಕಂ ಸ್ಮರೇನ್ನಿತ್ಯಂ | ಈುಳಿX ಸತಿಯರ ಸಮ್ಮತಿಯ ಸೋಹಾನವ್ವುದು? ಅವಳ ಸದಾಚರಣೆ, ಪತಿಪರಾಯಣತೆ, ಇದೇ ಅಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೂಂದಲ್ಲ. ಶುದ್ದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ, ನಿಷ್ಕಲ್ಮಷಪ್ರೇಮದಿಂದ, ಪತಿಸೇವಘನತರವ್ರತದಲ್ಲಿ, ಆತನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಿತವಾಗುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವರ್ತಿಸುವುದೇ ಅವಳ ಸದ್ಧತಿಯ ಸಬಧನವೇ ಹೊರತ-, ಅವನ ಅನುಮತಿಯಿಲ್ಲದೆ, ಆತನಿಗೆ ಆವವಿಧ್ಯಮದ ಪ್ರಯೋಜನವೂ ಇಲ್ಲದ, ಆತನ ಮನಸ್ಸಿನ ವ್ಯಧಾ ಕೃಶವನ್ನು cಟುವಾಡ ನ ದೇಹದಂಡನ ರೂಪವಾದ, ವೃತ, ನಿಯಮ, ಜಪ, ಇತ್ಯಾದಿ ಗಣದ ಕಷ್ಟ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡ ಇದರಿಂದ ೨ ತಿಯರ ,ಸದ್ಧ ತಿ೦ದವರೆಂಬುದ. ಒಳ್ಳ ಸವಾಸಿನಿಯರಾದ ಸುದ ತಿಯರಿಗೆ ಈ ವಿಧವಾದ ಆಚರಣವ ಅಮ್ಮ ಶ್ರೇಯಸ್ಕರವಲ್ಲ ಇವಕ್ಕೆ ಮಹಾಭಾರತದೊಳಗಿನದೊಂದು ಕಥೆಯನ್ನು ದೃಷ್ಟಾಂತವಾಗಿಡಬೇಕೆಂದಿರುವೆನು (ಕಧಾಭಾಗವ ಸಂ: ಹವಾಗಿದ್ದ ದ ಈ ನವ ಯಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿಚಾರಗ ಜೊಡನೆ ಸೇರಿಸಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕ್ಷಮೆಯಿರಬೇಕು ಆಕpಂಕನೆಂಬ ಶದ್ರ ಸಾತ್ವಿಕ ವರ್ತನದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನಿಗೆ ಇರಿದ ಸುಶೋಭಿತಾಗಿ ಪತಿಯ ಆನಂದಕ್ಕೆ ನೆಲೆಯಾಗಿದ್ದ ಇಬ್ಬರು ಹೆಂಡರಿದ್ದರಅಕಲಂಕನು ಪೂರ್ವಾಚಾ ಘರಾ ಳೆಂದರೆ :) ಕು ಯಣನೂ ಮಿತಭಾಷಿಯ, ಸದಾನಂದ ವೃತ್ತಿಯವನ: ಆ.) ಮತಿಯ ಪಿತಾರವ ಹಾಗಿಲ್ಲ, ಇವಳಿಗೆ ನಿಯಮವಿ ದ್ದನು, ಹಿಂಗ, ಹಂಡತಿ ಸುವ್ರತ ಕಿರಿಯ ಹೆಂಡತಿ ಸುಮತಿ, ದ ಘಳಿಗೆಯಿಲ್ಲ, ಮಡಿ-ಆಚಾರಗಳನ್ನು ಕೇಳುವಂತಹ ಇಬ್ಬರೂ ಸಮಾನರೂಪವತಿಯರ. ಆದರೆ, ಗಣ, ಸ್ವಭಾವ, ಇಲ್ಲ ಪ್ರತಿದಿನವೆಂಬಂತ ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದು ವ್ರತದ ಸವ ನವವಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಬಹು ತರತಮ್ಮನಿದ್ದಿತ.. • ಯಾವಾಗ ದಿಂದ ಉಪವಾಸ, ಒಣಗರ ನಿಯಮಗಳು ಇದ್ದೇಇದ್ದುವ ನೋಡಿದರೂ ಮಡಿ, ನಿಯಮ, ವ್ರತ-ಗಳೆಂದು ವ್ಯಧಾ ಕ್ಷೇಶ ಅಷ್ಟೇಅಲ್ಲ, « ಗಂಡನು ಆಚಾರವಿಲ್ಲದವನು, ಆತನು ಮುಟ್ಟಿ ಪಡುತ್ತಿರುವ ಮೌಢಚಾರದ ಹಲವಮಂದಿ ಮಹಿಳಯರಂತ' ದ ಆಹಾರ ಪದಾರ್ಥವ್ರ, ತನಗೆ ಸರಿತೂಗದು, ಅದನ್ನು ಸವ್ರತ.. ಕಾಲವನ್ನು ಹಾಳುಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲ್ಲ ತನು ಪ್ರೇಮಪೂರ್ವಕವಾಗಿ, ತಂದುಕೊಟ್ಟರೂ ಅದು ತನಗೆ ಮತ್ತೇನು? ಇವಳು ಹಿಡಿದಿದ್ದ ವ್ರತವೆಂದರೆ, ಒಂದೇ! ಅದೇ ತನ್ನ ನಡಿಗೆ ಸಾಲದುದರಿಂದ ತಿನ್ನುವಂತಹದಾಗದು, ಆತನು ಪತಿಸೇವಾ ಘನತವ್ರತ! ಇವಳ ಅಚಾರವೆಂದರೆ, ಸ್ವಾಮಿಗೆ •೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦೦.೦., 1 ತಸಗೆ ಈದಿನ ಇಂಥ ಅಹಿತವಾಗವ-ಅಧವಾ ಕ್ಷೇಶವನ್ನುಂಟುಮಾಡವ -ಕೆಲಸ ವ್ರತಸಿರುವುದರಿಂದ ಅವನಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷ ಸರಸ ಪ್ರಸಂಗವುಕೂಡ ಗಳನ್ನ ಮಾಡದೆ, ಅನವರತ ಆತನ ನಿತ್ಯ ನೈಮಿತ್ತಿಕ ಕ್ರಿಯ ಸಲ್ಲದು, ” ಇತ್ಯಾದಿ ಅತಿರೇಕದ ವತೂಹವಾಸದಿಚ್ಛೇಶ ಗಳಿಗೆ ಸಹಚಾರಿಣಿಯಾಗಿ ವರ್ತಿಸುವುದೊಂದೇ ಅಚರಣೆ! ಗಳಿಂದ ಪತಿಯ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹುಣ್ಣಾಗಿ ಮಾಡುವಂತಹ ಇವಳ ಮಡಿ-ನಿಯಮ ಎಂದರೆ ಸತಿಯ ಕಟಾಕ್ಷವೇ ಪರಮ: ಮಧ್ಯಾಚಾರದ ಮಾನಿನಿಯರ ಆಚಾರವನ್ನೇ ಸಮತಿಯು ಪಾವನ, ಸದ್ಧತಿಗೆ ಸಾಧನ-ಮಾತ್ರ ಅದು ಸ್ಥಿರವಾಡಿ ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪವಾಗಿ ಅನುಸರಿಸಿ ತನ್ನ ಪತಿಯ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ಪವಿತ್ರ ಪ್ರೇಮಧಾರಣವೇ ಮಸಿಯಮ ನೋಯಿಸಿತ್ತಿದ್ದಳು, ಆಕಳಂಕನು ಶುದ್ದ ಸ್ವಾಕಶ್ರಕೃತಿ ಆದುದರಿಂದ ಸುವ್ರತೆಯ ಪತಿಯ ಇಂಗಿತವತ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಯವನಾದುದರಿಂದ ಒರಟತನದ ಪತ್ನಿಯ ಆಚರಣ ಕೋಶ ಸರಿಯಾಗಿ, ಆತನ ಮನವು ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವಂತ, ಗೃಹಿಣಿಯ ವಾದರೂ ಕೂಧವುಂಟಾದರೂ ಸಹನಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮೌನ ರಿಗೆ ಉಗ್ರವಾದ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಬೇಸರವಿಲ್ಲದಂತ ವಾಗಿರುತಿದ್ದನಲ್ಲದ ಪತ್ನಿಯನ್ನು ಯಾವರೀತಿಯಿಂದಲೂ ದಂಡಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳಪತಿಗೆ ಬೀದವಾದ ಪದಾರ್ಥಗಳ ಕಡೆಗೆ ದೃಷ್ಟಿ ಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಯನ್ನು ಕೂಡ ತಿರುಗಿಸತರಲಿಲ್ಲ, ಪತಿಗೆ ಅಹಿತರಾದವರು ಕಾಲವು ಒಂದೇ ಸಮನಾಗಿರದಲ್ಲವೆ? ಸುವ್ರತೆಯು ರೋಗ ನನಗೆ ಆತ್ಮರಾಗಿದ್ದರೂ ಅಂಧವರಲ್ಲಿ ಭಾಷಿಸತಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಆ ಗಯಾದಳ.. ಅದರೂ ತನ್ನ ಕಾಯಿಲೆಯ ಏಕವನ್ನು ಪತಿಯ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ವಿರೋಧವಾಗಿ ಅವಳಾವ ವ್ರತವವಾಸ ತಡವಿಟ್ಟು ಪತಿಸೇವೆಯನ್ನು ಯಥಾಕ್ರಮವಾಗಿ ಮರು ಗಳನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಹೆಚ್ಚೇಕೆ? ಪಾತಿವ್ರತ್ಯ ಭೂತ ಜಿದ್ದಳು, ಆದರೆ ಒರುತ ಬರುತ್ತ ರೋಗವು ಬಲವಾಗು