ಪುಟ:ಕರ್ನಾಟಕ ನಂದಿನಿ ಸಂಪುಟ ೩.djvu/೩೧೮

no ಕರ್ನಾಟ್ ಸಂದಿನಿ ದಪರಲ್ಲಿಯೇ ಅಸಹನೆಯುಳ್ಳವರಾಗುವ ನಮ್ಮ ಸದ್ಗುಣಕ್ಕೆ ವ್ಯಾಕುಲಭಾವ-ಅವೆಲ್ಲಾ ಉಂಟಾಗಿರಲು' ಹೇಳುವೇನು? ಮೇರಿಯುಂಟೆ ? ಒಡಲೊಳಗೆ ಹುಟ್ಟಿದ ಮಕ್ಕಳ ಶಿಕ್ಷಣ~ ಹೇಳು, ದಯಾಮಯಿಯಾದ ಜನನಿ! ನಿನ್ನ ಅಣುಮಾತ್ರದ ಸಂರಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಸರಾಬಿಖರಾಗಿರುವವರು ಮನೆಗೆ ಬಂದವ ಕಂದನಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಹೇಳು? ಏಳರಿಂದ ಹೀmಗಿರುವ ಏಳ ರಾದ ಸೊಸೆಯರನ್ನು ಹೇಗೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವರೋ ಹೇಳ ಮಾತಿಲ್ಲ-ಆಡಲೊಲ್ಲೆಯಾ? ಹೇಳಿದರೆ ಗ್ರಹಿಸಲಾರೆನೆಂದು' ಲಾದೀತೆ? ಅತ್ತಿಗೆ, ನಾದಿನಿ, ಓರಗಿತ್ತಿಯರ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಸುಮ್ಮನಿರುವೆಯೋ? ಅಥವಾ ಹೇಳಿ ಫಲವೇನೆಂದು ಉದಾ ಯಂತೂ ನಮ್ಮವರ ಸೌಜನ್ಯವೆಷ್ಟಿದೆಯೆಂದು ಹೇಳಬೇಕಾದು ಸೀಸದಿಂದಿರುವೆಯೊ? ಹೇಳು, ತಾಯಿ ಏಕೆ ಹೀಗೆ ಖಿನ್ನಳಾ ದೇ ಇಲ್ಲ, ಇನ್ನು ಸಪತ್ನಿಪುತ್ರ-ಪುತ್ರಿಯರಾರಾದರೂ ಇ- ಗಿರುವೆ? • ಸಂಪದವು ಸೂರೆಯಾಗಿಹೋಯಿತು, ವೈಭವವು ದ್ದರೆ, ಅವರಲ್ಲಿ ಇವರಿಗೆ ಪರಿಪೂರ್ಣಕಟಾಕ್ಷವೇ ಸರಿ ! ನನ್ನ ಮರೆಯಾಯಿತು; ಸೌಕುಮಾರ್ಯವು ಚಿಂತಾಶೋಕಗಳಿಂದ ದೇಹ ಅದಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿದ ಅವಯವಗಳಂತ ನಮಗೆ ಸೇರಿ ಗ್ರಾಸವಾಯಿತು, ಶುಭ-ವಿಭವಗಳಿಲ್ಲದೆ, ಶೋಭಾರಾಶಿಯ ದವರನ್ನು ಸಮಂಜಸವಾಗಿ ನಡೆಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾರದಿರುವ ಕುಂದಿಹೋಯಿತು, ಹೇಳುವದಿನ್ನೇನು? ದಾರಿದ್ರ-ದುಃಖ ನಾವು, ನಮ್ಮ ಧರ್ಮವನ್ನಾಗಲೀ ಸಮಾಜವನ್ನಾಗಲಿ, ಸರಿ, ಗಳು ಹೆಚ್ಚಿದುವು, ಪುತ್ರರು ಗಳಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದೆ, ಉದ್ಯೋ! ಯಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಹೇಗೆ? ತಾಯಿಯರೇ! ಕಟಾ ಗ~ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಒಲ್ಲದೆ, ಹಿಂದಿನವರು ಗಳಿಸಿದ್ದುದನ್ನು ಕ್ಷಿಸಿರಿ ! ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯ, ನಮ್ಮವರ ಮತ್ಸರ್ಯದವರ್ಣನೆ ಮನಬಂದಂತೆ ವೆಚ್ಚ ಮಾಡುತ್ತ ಬಡತನಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾದರು; ಹಟ ಶಠಶಗಳ ವರ್ಣನೆ, ದುರಾಗ್ರಹ-ದುರಭಿಮಾನ, ನಿರ್ಲ ಉದ್ಯೋಗಮಾಡುವೆವೆಂಬವರು ಹದ್ದು ಮೀರಿನಡೆದು, ದಾರಿಔಶನ, ನಿಸ್ಸFಣತೆ- ಇವುಗಳ ವರ್ಣನೆಗಳೇ ಕೇಳಿಸುತ್ತ " ದೇವತೆಗೆ ಅತಿಧಿಯಾದರು, ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಅಲಂಕಾರ ಕಿವಿ ಕಿವುಡಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಒಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಒಂದು ದುರ್ನಡ ಪ್ರಿಯರಾದರು, ಆಯ-ವ್ಯಯಗಳ ಮರ್ಮವರಿಯದ, ಮಿತಿ ತೆಯನ್ನು ಕಂಡರೆ, ಆ ಕೂಡಲೇ, ಹಾಳು ಹೆಂಗಸರು ಕೆಟ್ಟ ಮೀರಿ ತಿಂದುಂಡು ಸೋಮಾರಿಗಳಾಗಿ, ನಿದ್ರಾಲಸ್ಕಾದಿಗ ಜಾತಿಯವರು, ದುರ್ಗುಣಕ್ಕೆ ತವರ್ಮನೆ.”ಎಂದು ದೂಷಾ ಳಿಂದ ಕಾಲಹರಣಮಾಡುತ್ತಿರುವರು, ಕರ್ಮಕ್ಷಮತೆ ಕು~ ರೂಪವು ಸ್ತ್ರೀವರ್ಗದಮೇಲೆಲ್ಲಾ ಬರುವುದು, ಹೀಗಾಯಿ ಸ್ಥಿತು, ಧರ್ಮದ್ದೆ ಮಾಯವಾಯಿತು, ಕಾರ್ಯದಕ್ಷತೆ ತೀತಿಳಿ ನಾವು ವಿವೇಚನಾಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ಇಲ್ಲವಾಯಿತು. ಸ್ವಾತಂತ್ರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ಆತ್ಮ ಮೂಢಬುದ್ದಿಯವರಾಗಿರುವುದರಿಂದಲ್ಲವೇ-ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಗೌರವವನ್ನುಳಿದು, ಪರಾಧೀನ ಚಕ್ರವೇಶಕ್ಕೆ ಬಲಿಬಿದ್ದು, ಅಂತಹ ಸಿಡಿಲುಗಳು ಬೀಳುತ್ತಿರುವುವು? ವಿಚಾರಶಕ್ತಿಯು ನನ್ನ ಸಂತಾನವೆಲ್ಲ ನಿಸ್ಸತ್ಯವಾಗುವ ಸ್ಥಿತಿ ಬಂದಿತು. ಕೀರ್ತಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿದ್ದು, ನಮ್ಮ ದೇಹಧರ್ಮ-ಮನೋಧರ್ಮಕ್ಕೆ ವಿರೋ ಶೇಷರಾಗಿರುವ ನನ್ನ ಪುತ್ರರತ್ನ ನಿಚಯವನ್ನೂ ದುಹಿತಾಸಂತ ಧವಾದ ಆಚಾರ ವಿಚಾರಗಳಾವುವೆಂಬುದನ್ನು ವಿವೇಚಿಸಿ, ತಿಯನ್ನೂ ಸ್ಮರಿಸಿ, ಅವರು ನನ್ನಲ್ಲಿ ತೋರುತ್ತಲಿದ್ದ ಪ್ರೀತಿ, ಅಂತಹ ಅನೀತಿಕರವಾದ-ಆಹಿತಕಾರಿಗಳಾದ ಕಾರ್ಯಕಲಾ ಅಭಿಮಾನ, ಗೌರವ ಮೊದಲಾದ ಸ್ವರ್ಗೀಯಗುಣಗಳನ್ನು ಪಗಳನ್ನು ನಮ್ಮವರಾರೂ ಮಾಡದಂತೆ ಐಕಮತ್ಯದಿಂದ ನೆನೆದು, ಜಗತ್ತಿಗೆಲ್ಲಾ ಕೌತುಕವುಂಟುಮಾಡುವಂತಹ ಘನ ಕಟ್ಟುಮಾಡಿ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಶೀಲವು ನಮ್ಮಲ್ಲಿದ್ದರೆ, ನಮ್ಮ ತೆಗೆ ನನ್ನನ್ನು ತಂದು ನಿಲಿಸಿದ್ದ ಅವರ, ಸಾಹಸ, ಸತ್ಸಂಕಲ್ಪ, ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕಲಹ ಪೀಡೆ, ಕೊಲೆ, ವಂಚನೆ, ಅತೃಪ್ತಿ, ಹಾಹಾ ಸತತೋದ್ಯಮಗಳನ್ನು ಜ್ಞಾಪಿಸಿಕೊಂಡು,~ಈಗಿನ ನನ್ನ ಕಾರಗಳು ಇಷ್ಟು ಪರಿಯಾಗಿ ನಮ್ಮ ದೇಶವಾತೆಯನ್ನು ಅ೦ತ ಸಂತಾನದ ಬಡತನ, ಮೂರ್ಖತನ, ಉದಾಸೀನ, ಪರಾಧೀನ, ಜ್ಞಾಪಕ್ಕೆ ಗುರಿಮಾಡುವಂತೆ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಿತೆ? ಇದೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮೊದಲಾದ ದುರ್ಗುಣಗಳನ್ನೂ ಅದರಿಂದ ಅವರಿಗಾಗಿರುವ ಕಾರಣರಾರು? ಯಾರ ದೌರ್ಜನ್ಯದಿಂದ ದೇಶಮಾತೆಯು ಬಹುವಿಧದ ರೋಗಗಳನ್ನೂ ಆಯುಃ ಕ್ಷೀಣತೆಯನ್ನೂ, ಈಗಿ ಕಲಾಗಿರುವಳು? ಮತ್ತಾರೂ ಅಲ್ಲ, ಕಾರಣರು ನಾವೇ ! ನವರೆಲ್ಲರ ದುರ್ಬಲತೆಯನ್ನೂ ನೋಡಿ ಆಗುವ ಅಂತಸ್ತಾಪ, ನಮ್ಮ ದೌರ್ಜನ್ಯವೇ ! ಹೇತಾಯಿ; ಆರ್ಯಭೂಮಾತೆ ! ಇವರ ಬಲಹೀನತೆಯನ್ನು ಕಂಡು ನಾನಾಕಡೆಯಿಂದಲೂ ನಿನ್ನ ಮೊದಲಿನ, ಸಂಸದ, ವೈಭವ, ಸೌಕುಮಾರ್ಯ, ಶೋಭಾ ದಂಡೆತ್ತಿ ಬಂದು ಅವರನ್ನು ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿ, ನನ್ನ ಸರ್ವಸ್ವವನ್ನೂ ರಶಿ~ಅದೆಲ್ಲವೂ ಈಗ ಎಲ್ಲಿರುವುವು? ಲಾವಣ್ಯಮಯವಾದ ಸೂರೆಗೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಸಾಹಸಪಡುತಿರುವ ಅರಿಗಳ ಕ್ರೂರ ನಿನ್ನ ವಡನೇಂದು ಮಂಡಲದ ಕಾಂತಿ, ಈಗ ಕಾಣುತ್ತಲಿಲ್ಲ ವ್ಯಾಪಾರವನ್ನು ನೋಡಿ ಆಗುವ ದುಃಖ ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಗೆ ವೇಕೆ ಕಳೆಗುಂದಿದ ಮುಖ, ಸುಕ್ಕು ಹಿಡಿದ ಹಣೆ, ನಿಜ ಸಹಿಸಬೇಕು” ಎಂದು ಕೇಳುವೆಯಾಅವ? ನಿಜ, ವಾದ ಕಣ್ಣುಗಳು, ಕೃಶವಾದ ದೇಹ, ನಿಟ್ಟುಸಿರುಬಿಡುವ ಯಾವಾಗಲೂ ತಾಯಿಯ ಜೇನುಲಾಭವನ್ನು ಕುರಿತು, ವಿಶೇ