ಪುಟ:ಕರ್ನಾಟಕ ನಂದಿನಿ ಸಂಪುಟ ೩.djvu/೩೫

ಈ ಹುಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿದಕ * ರುಚಿ ಕn ನಿತ್ಯಕರ್ಯ ಡರೆ ಆಗ ಮೊದಲು ಮಧುರ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ರುಚಿ ಕಡಮೆ ಯಾರು ಉಪಯೋಗಿಸುವರೋ ಅವರಿಗೆ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಆಗುವ ಯಾಗುವುದು; ಶ್ರೇಷ್ಟವಿನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿದರೆ ಮಧುರವಸ್ತುವೆಂ ಜಯಾದಿಗಳು ಇತರರಿಗೆ ಆಗಲಾರದು, ಒಂದುವೇಳೆ ನಾವು ದರೆ ಅನಾದರವ ಹುಟ್ಟವುದು, ಮಿತಿಮೀರಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡರೆ ದೊಡ್ಡವರನ್ನೇ ಪರಿಚರಿಸುವೆವು, ಅವರು ನಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಮಧುರವಸ್ತ್ರವೆಂದರೆ ಜುಗುಪ್ಪೆಯೇ ಆಗುವುದು, ಇದನ್ನು ಸದುಪದೇಶವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡುವರೇ? ಉದಾಹರಣೆಗಾಗಿ,- ನೋಡಿಕೊಂಡು ಆಹಾರಾದಿಗಳನ್ನು ಕ್ರಮಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇ ನಾವು ಯಾವಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ದೊಡ್ಡವರನ್ನು ಕು ಇದೆಲ್ಲವೂ ಅವರವರ ಕೈಯಲ್ಲಿರುವುದು, ನಮ್ಮ ಯತ್ನ ಕೇಳಿದರೆ 'ಅನವದ್ಯಗಳಾದ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡು, ಉಳಿದು ವಿಾರಿದರೆ ಆಗ ವೈದ್ಯರು ಬೇಕು ಪ್ರಾಣಿವರ್ಗದಲ್ಲಿ ಯ ವನ್ನು ಬೇಡ' ( ಯಾನ್ಯವದ್ಯಾನಿ ಕರ್ಮಾಣಿ, ತಾನಿ ಸವಿತ ಎಷ್ಟೋ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿಯಿಂದ ದೇಹಾದಿ ವ್ಯಾನಿ ಇತರಾಳ-ತರೀಯ ಉಪನಿಷತ್ತು) ಎಂದು ಸೌಖ್ಯಕ್ಕೆ ಮಾರ್ಗಗಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವವು, ಚಿಕ್ಕು ಯಾ ಆಡುವರು. ಹಾಗಾದರೆ ಅನವದ್ಯಗಳಾದ ಕೆಲಸಗಳು ವಾಗಲೂ ತನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ನೆಕ್ಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೂ ಕಾಲಿಂದ ಯಾವುವೆಂದರೆ ಅವರವರೇ ಬುದ್ದಿಯನ್ನು ವ್ಯಯಮಾಡಿ ನೋ ಉಜ್ಜಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೂ ಚೊಕ್ಕಟವಾಗಿಯೇ ಇರುವುದು, ಈ ಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಹಾಗಾದರೆ ದೊಡ್ಡವರು ಮಾಡುವ ಕೆಲ ವಿಷಯವನ್ನು ಶಾಸ್ತ್ರಕಾರರೂ ಅನುಮೋದಿಸಿ ಮಾರ್ಜಾರಕ್ಕೆ ಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದರಾಗಲಿಲ್ಲವೇ? ಎಂದರೆ ದೊಡ್ಡವರೇನಮ್ಮ ವ ದರ್ವಿತ ಮಾರುತಕ್ಕೆ ಸದಾಶುಚಿ, ' ಎಂದು ಹೇಳುವರು, ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುವು ಒಳ್ಳೆಯವೋ ಅವನ್ನು ನೀನು ಮಾಡು, ಕುದುರೆಗಳು ಬೆಳಗಿನ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಉಪ್ಪಿನ ಚೂರುಗಳನ್ನಾಗ ಉಳಿದುವನ್ನು ಬೇಡ' (ಯಾನ್ಯಾಕ೦ ಸುಚರಿತಾನಿ, ತಾನಿ © ಉಪ್ಪಿರುವ ಸಪುಸದೆಯನ್ನಾಗಲೀ ತಿನ್ನಲಪೀಪಿಸುವುವ; ತಯೋಪಾಖ್ಯಾನಿ-ನೋ ಇತರಾಳಿ) ಎನ್ನುವರು. ಆದುದ ಅದರಿಂದ ಅವಕ್ಕೆ ಮಲರೋಷವಿರುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳುವರು ರಿಂದ ಸುಭಾಷಿತಕಾರನಾದ ಭರ್ತೃಹರಿ, “ ಪರಿಚರಿತಮ್ಮಪ್ಪ ಹೀಗಿರಲು ಬುದ್ಧಿಮತ್ತಾಣಿಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಶ್ರೇಷ್ಠರಾದ ಮನು ನ್ಯೂ ಯದ್ಯಪಿ ಕಥಯನ್ತಿ ನಸದುಪದೇಶಮ್' : ಯಾಸ್ಟ್ ಪೈರು ಬುದ್ದಿ ಮತ್ತು ನರಾಶ್ರೇಷ್ಠಾಃ'-ಮನುಸ್ಮೃತಿ) ತಮ್ಮ ದೇ ಪಾಂ ಸೈರಕಧಾಸ್ತಾ ಏವಭವನ್ತಿ ಶಾಸ್ವಾಣಿ ” ಎಂದು ಹದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿಯೂ ತಮ್ಮ ಆರೋಗ್ಯಭಾಗ್ಯದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವನು, ದೊಡ್ಡವರನ್ನು ಪರಿಚರಿಸಬೇಕು; ಅದರ ಯ ಉದಾಸೀನರಾಗಿರಬಹುದೇ? ಯಾರಾದರೂ ಒಂದು ಯು ಅವರುಬೇರೆ ಸದುಪದೇಶವನ್ನು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೂ ಕವಾದ ಮಾತನ್ನು ಹೇಳಿದರೆ ಆ ಮಾತಿಗಗಿ ಆದರೂ ಅದನ್ನು ಅವರ ಸೈ ರಾಲಾಪಗಳೇ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳಾಗುವುವ, ಎಂದಂತಾಗು ಗ್ರಹಿಸಬೇಕಲ್ಲದೆ “ನೀನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಯಾವ ವುದು, ನಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ವಿನಿಯೋಗಿಸಿದಲ್ಲದೆ ಈ ರಹ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿರುವೆ? ” ಎಂದು ಹೇಳುವರನ ಮೂದಲಿ *ವು ತಿಳಿವುದು ಹೇಗೆ? ಯಾವದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಿದರೂ ಸಹೋಗುವುದು ಸರಿಯೆಂದು ಯಾರೂ ಹೇಳಲಾರರು, ಸ್ವಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ಪಯೊಗಿಸಲೇ ಬೇಕಾಗುವುದು, ನಮ್ಮ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಪುರುಷಾರ್ಧ ಗಳು ನಾಲ್ಕು- ಧರ್ಮ, ಅರ್ಧ, ಶರೀರಕ್ಷಣೆಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಬೇ ಕಾಮ, ಮೋಕ್ಷ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಧರ್ಮ ಮೂಲವಾಗಿರುವುವು ಡವೇ? ಅಂತಹ ಧರ್ಮ ಸಾಧನೆಗೆ ಮೊದಲು ಬೇಕಾದುದು ಶರೀರವು, ಈ ಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ನಿಮ್ಮಚರ್ಯೆಯನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಶರೀರವಿಲ್ಲದೆ ಕರ್ಮವನ್ನು ಮಾಡುವುದಕ್ಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಬಂದೆವು ಸ್ತ್ರೀಪುರುಷ ಸಂಬಂಧವೂ ನಿತ್ಯ ಚರ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಕ್ಷಿಪ್ರಂಹಿಮಾನುಷ ಲೋಕೇಸಿದ್ಧಿರ್ಭವತಿಕರ್ಮಚಾ ” ಸೇರುವುದಾದರೂ ಆ ಭಾಗವನ್ನು ಬೇಕೆಂದು ಬಿಟ್ಟಿರುವವು. ಎಂದು ಭಗವಂತನು ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವನು, ಅಂತಹ ಅದನ್ನು ವಿಚಾರಪರರಾದವರು ತಾವೇ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಶರೀರವು ನಿರಾಮಯವಾಗಿ ದೀರ್ಘ ಕಾಲ ಬಾಳುವಂತೆ ರಡ್ಡಿ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲೆಂದು ನಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವು, ನಿಮ್ಮಚರ್ಯೆ ಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅವರವರ ಕೆಲಸವಾಗಿರುವುದು, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಯಲ್ಲಿ ಋತುಚಯೆ Fಯೂ ಸೂಕ್ಷವಾಗಿ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟಿರುವುದು. ತಿಳಿದವರನ್ನೇ ಕೇಳಿ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಯುಕ್ರವೇಸರಿ, ಗ್ರಂಧವಿಸ್ತರ ಭಯದಿಂದಲೂ ಮಾತನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದರೆ ಸ್ವವಿ ಆದರೆ ಆ ತಿಳಿದವರಿಗೂ ಕಾಲಾನುಗುಣವಾಗಿ ಭ್ರಾಂತಿಯ ಜ್ಞಾನ ಪ್ರಕಟನವೆಂದು ಜನರು ಭಾವಿಸಬಹುದೆಂಬ ಭಯ ಔದಾಸೀನ್ಯವೂ ಇರಬಹುದು; ಒಂದುವೇಳೆ ಅವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ದಿಂದಲೂ ತಕ್ಕತಕ್ಕಷ್ಟು ಹೇಳಿರುವೆವು, ಇದರಿಂದ ಯಾರಿ ತಂಗಿನವರ ಹತುವನನ್ನು ಎಷುದೂರ ತಳ್ಳುವುದಕ್ಕಾಗು ಗಾದರೂ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗುವುದಾದರೆ ನಮ್ಮ ಶ್ರಮವು ವುದು' ಎಂಬ ಗಾದೆಯ ಅರ್ಧವು ಸಿದ್ದ ಎಾಗಿಯೇಇರುವುದು. ಸಾರ್ಧಕವಾದುದೇ ಸರಿ. ಆದುದರಿಂದ ಪರಸಾಹಾಯ್ಯವು ಎಷ್ಟಿದ್ದರೂ ಸ್ವಬುದ್ಧಿಯನ್ನೂ ಭದ್ರಂಥೀಯಾ.