ಪುಟ:ಕೃಷ್ಣ ವಿಜಯವ್ಯಾಯೋಗಂ.djvu/೨೨

೧೩ ಕೃದ್ಯಜದ ವ್ಯಾಯೋಗಂ, ಮು[ ಎ[ ಮಣಿಸಿಂಹಾಸನವು ಸಮರ್ಪಿಸುತೆ ಜಾನು ಗೆದ್ದು ತ ನಾ ಮನಂ 1 ತಳವಂತರ್ಚ್ಛಮನಿತ್ತು ಮೀಯಿಸುತ ಗಂಗೊದಂಗ೪೦ ವ ಸೃಭೂ ಪಣಮಂ ನೀಡುತೆ ಪಾಸಿಗಂದವನೂರಲ್ಲಿ ತೆದೆ ಭಕ್ಷದಿ so | ಮಣಿದಳ ವೀಡಿಕೆಯಂ ಕಡಂಗಿಕುಡುತಂ ಗೌರೀಪದಾಂಭೋಜ Gಳೆ | | ೦೯ | ಕ೦] ನಲಿದು ಸುವಾಸಿನಿಯರ್ಗo! ಸಲೆ ವಸಾ ಭರಣ ಶೂರ್ಪತತಿಗಳನೊಲ್ಲಿ ! ತಲಸದೆಯವರಾಶಿಷಮ | ತಲೆಯೊ' ಹರಿತನಗೆ ನಲ್ಲನೆನಿನಿಲ್ಯಾಂತ೪' 1೩೦ (ಅನಂತರo ಸಂತಸದಿಂ ಆಳಂ ಮಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಅಂಜಲಿ ಬದ್ದೆಯಾಗಿ ) ರ.ಸ್ಮಿಣಿ - ಕಂ| ಕರುಣಾಲಯ ಮಂಗಳನಿಧಿ | ಗಿರಿಜೇತ್ರೈಲೋಕ್ಯ ಜನನಿ ನಿನ್ನ ಡಿಗಳಾ || ನೆರಗುವೆನಲರುಣಿವಳ್ಳಿಗೆ | ನೆರೆಯನೆನಿಕ್ಖನಗೆ ನಿನ್ನನಲ್ಪರಕೆಗ೪೦ | ೩೦ | (ಇಂತು ಪರ್ಥಿಸಿ ದೀನಾನನೆಯಾಗಿ ನಲ್ಲೆಸೆಯುವಂ ನಿಟ್ಟಿಸುತಿರ್ದಳ ) ಕೃಷ್ಣ- ನಿರವಿಸಿ) | ಮು| ವಿ! ನಲವಂ ಬೀರುಗುವ ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕದರಿಂದಾರಯ್ಲಾಂ ತೋರುವಾ | ಸೆಳೆಮಿಂಚಲು ಪಗಡೀಗಳದರಿಂ ಬೆಂಗಳಲ್ಲಾಹತಾಂ| ಚಲಿಸುತಿರ್ಪುದರಿಂದೆ ಹೇಮಲತೆಯುಂ ಮೇಣದೇವಣ್ಣ ಸೆಂ)ನಲರ್ಗೊ ಲ೦ ಸವೆದಿರ್ರ ಮಾಯೆಯೆನುತಾಂ ಭಾವಿಪ್ಪೆ ನೀ ರೂಪವು: ೩೦. ದಾರುಕಂ- (ಕನೊ೪) ಕಂ\ ಶರಿಯುವೀಕ್ಷಿಸುತಸವೀ | ನೀರೆಯರೂಪಂ ವಿಲಕ್ಷನಾದುದರಿಂದಾ |