ನವೋದಯ
425
"ತಗೊಳ್ಲೇ ಇಲ್ವ ನೀವು?"
"ಇಲ್ಲ."
ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಇಷ್ಟಿಷ್ಟು.
"ಒಳಗಿನ ಕೆಲಸವಾಯ್ತಾ?"
"ಹೂ○."
"ಹಜಾರದ ದೀಪ ಆರಿಸಿ ಬಾ."
ಆ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಮುಗಿಸಿ ಆಕೆ ಬಂದಳು. ಕೊಠಡಿಯನ್ನೂ ಕತ್ತಲು
ಆವರಿಸಿತು.
ಆಗ ಸುನಂದೆಯನ್ನು ಜಯದೇವ ಬರಸೆಳೆದು ಬಿಗಿಹಿಡಿದು ನುಡಿದ:
"ಸುನಂದಾ, ನನ್ನದು ತಪ್ಪಾಯ್ತು."
ಆತನ ಬಾಯಿಯನ್ನು ಅಂಗೈಯಿಂದ ಆಕೆ ಮುಚ್ಚಿದಳು.
"ತಪ್ಪು ನನ್ನದು. ಕ್ಷಮಿಸಿ."
ಜತೆಯಲ್ಲೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಅಳು.
"ಯಾಕಳ್ತಿಯೇ? ಸುಮ್ನಿರು."
"ನಿಮ್ಮನ್ನ ಕಾರಣವಿಲ್ದೆ ಬೇಜಾರುಪಡಿಸ್ದೆ."
"ಬೇಗ್ನೆ ಬರೋಕೆ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ ಕಣೆ. ಶ್ರಮದಾನದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಇಟ್ಕೊಂಡಿದ್ರು.
ಬೆಳಗ್ಗೆನೇ ಹೇಳಿ ಹೋಗೋಕೆ ಮರೆತ್ಬಿಟ್ಟೆ."
"ನಿಮ್ಮ ನಿತ್ಯದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿ ಬಂದರೆ ನಾನು ಪಾಪಿಯಾಗ್ತೀನಿ."
"ಹುಚ್ಚಿ! ಅಂಥ ಮಾತಾಡ್ಬಾರದು."
"ನನ್ನ ಮೇಲೆ ನಿಮಗೆ ಖಂಡಿತ ಕೋಪ ಇಲ್ವಾ?"
"ಇಲ್ಲ."
“ನನ್ನಾಣೆಗೂ?"
[ಒಂದು ಕೊಟ್ಟ ಬಳಿಕ-]
“ನಿನ್ನಾಣೆಗೂ!"
"ಮತ್ಯಾಕೆ ಕಾಫಿ ಕುಡೀಲಿಲ್ಲ?"
“ಈಗ ತಾ, ಕುಡೀತೀನೀ."
"ಕೆಟ್ಟುಹೋಗಿತ್ತು. ಚೆಲ್ಲಿದೆ."
"ದೋಸೆ?"
“ಭಿಕ್ಷುಕರಿಗೆ ನಾಳೆ ಕೊಟ್ಟರಾಯ್ತೂಂತ, ಇಟ್ಟಿದೀನಿ."
"ನಾಳೆ ಸಂಜೆ ಜಾಸ್ತಿ ಮಾಡಿಡು. ಇವತ್ತಿನ ಪಾಲೂ ಸೇರಿಸಿ ತಿನ್ತೀನಿ."
"ಊಂ. ಅದಾಗೊಲ್ಲ."
