ಟ ಪದ್ಯಸಾರ 49 ತಿಣಿ ನೆಗೆ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಬಿರುದಂ ಸವೆಯುಂ ಕಹಳಾರವಂಗಳುಂ| ಪ್ರಣಿಹಿತಕೇತುಚಿಹ್ನಮು ವಿಳಾವಳಯಕ್ಕಮಿಪುತ್ತು ಮಿರ್ಪಿನಂ||೨೬ ವ|| ಅನ್ನೆಗು, ಮ|| ವಿಳಸು ಪರಶೀಕರಪುರದಿಂ ಸೇಸಿಕ್ಕುತಿರ್ಪಂತೆ ಮಂ| ಜಳಘಂಟಾರವದಿಂದ ಮೊಲ್ಲು ಹರಸುತ್ತಿರ್ದಂತೆ ದಾನಭುವು | ತಳಭ್ಯಂಗೀರವದಿಂದ ಗಾವರಿಸುತಿರ್ಪ೦ ತುದ್ದಮಾಂಗಲ್ಯಮ? ತಳೆದೊಪ್ಪಿರ್ದುದ ನೇದಂ ಬೃರದಮುಂ ವ್ಯಾಳೇಭವಜ್ರಾಂಕುಶ೦ ||೨೯|| ವ|| ಅಂತೇಗ ಪೊವಿಮುಟ್ಟು ಮನುಚೇಂದಚಂದನಂ ಪುರಂದರದಿಶಾಭಿಮು ಖನಾಗಿ ನಡೆಯೆ, ಮುಸುಮರೆಯಲ್ಲ, ಸೈಂದನಾಶ್ಚಪಭಟಳದಿಂ ಮೈವವೆಲ್ಲಂ ಚಳಚ್ಚಾ | ಮರ ಕೇತುಚ್ಛ ತುಲಸ್ಯ ಪುಸಾಗಿ ನಖಿಲಾಕಾಂತ ಮೆಲ್ಲಹಯೇ ಭೋ | ತರಹೇಷಾಬ್ಬಂಹಿತೆನ್ನಿಶಿತಬಹುಕಹಳಾಶಂಖಭೇರೀ ಮೃದಂಗ | ಸರದಿಂ ಗೊರಂತೆ ತೀರ್ವ ನಡೆದುಗು ಕಟಕ ಕಂಪಿರ್ತಗಳಾಗಂ || ಚಂii ಬಳಭರದಿಂ ನೆಲ ಕುಸಿಯೆ ಕೇವನ ಸೆರ್ನೆಡೆ ತರ್ಗಿ ಕಂಠಕ | ಗಳದೊಳಗ ತಂಗಿದುದು ಕೂರ್ಮನ ಖರ್ಸರಗೆಟ್ಟು ನುರ್ಗಿ ಬೆ ನೋಳಗುಳಿಗಿತ್ತು ಬೆಟ್ಟಗಳ ಮಲಶಿಲಾ ತಳಸಂಧಿ ಬಿಟ್ಟನಾ | ಕುಳತೆಯನಾಳು ಕಿಲೆ ಕಿರಿದಲೆಯಾದುದು ಕುರ್ಗಿ ದಿಗ್ಗಜಂ11೦೭೧|| ಮು!! ಭರದಿಂ ಶೇಷನ ನೆತ್ತಿ ಪೊತ್ತಿ ಪೊಗೆಯುಚ್ಛಾಸದಿಂದುಣ್ಣುವು || ದ್ದು ರಧಮಘವೊ ಮೇಣ ನಿದಪ್ರಿಯತಮ ಸೌಂದರಕಂದರ್ಪನ್ | ಅರ ಭೂವಲ್ಲಭೆ ಬೆನ್ನೊಳಿರ್ದು ಪದೆಪ್ರಿಂ ಬಂದಪ್ಪ ಪೇಟಿಮೆಂ| ಬರಮಾತೊಪ್ಪೆ ಪೊಗಟ್ಟು ದಂದು ಬಳಪದೋತ್ಥಂ ರಜೋಮಂಡಳ೦ || ಕಂ ಎಡನೆಗೆಯದೀ ಬಲಕ್ಕಾ ! ನೆಡಮಾಡುವೆನೆಂದು ನೆಲನನೊದವಿಪ ತಂದಿಂ | ಕಡಲಂ ಪೀರ್ದುದು ರಜಂ|| ಪಡೆದುದೊ ಯುವರಾಜನಲ್ಲಿ ಪಡವಳವೆಸನಂ ೦೬೩8 ವು ತದನಂತರ ಕಂ|| ಕರಗಿಸಿದುದು ರಹಮಂ ಚಾ|| ಮರರವನಂ ವಾಜಿವದನವಾಯುಪತಾಕಾಂ |
ಈ ಪುಟವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ.
