ಪುಟ:ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದ ಪಂಚಾಮೃತ.pdf/೧೯



16

ಕನಸು

ಮರುಕ್ಷಣ ಆಕೆಗೆ, 'ಇವರೇನು ಮಗು ಕೆಟ್ಟುಹೋದರೆ? ಎಂಥ ಗಂಡಸುತನ! ಇಸ್ಸಿ !'
ಎನಿಸುತಿತ್ತು.
⁠ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಹೆಣ್ಣಿನ ಬಾಹುಗಳು ಅವರ ಕೊರಳನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದಿರಬಹುದೆಂಬ
ಶಂಕೆ. ಅದು ದುಸ್ಸಹವಾದುದು. ಹಾಗಿದ್ದರೆ, ತನ್ನ ದಾಂಪತ್ಯಸುಖ ಮಣ್ಣುಗೂಡಿ
ದಂತೆಯೇ. ಹಾಗಾಗುವ ವಿಷಯ ಎಷ್ಟೋ ಕಾದಂಬರಿಗಳಲ್ಲಿ ಸುನಂದಾ ಓದಿದ್ದಳು;
ಸಿನಿಮಾಗಳಲ್ಲೂ ಕಂಡಿದ್ದಳು. ಅಂತಹ ಘೋರ ಆಪತ್ತು ತನಗೇ ಸಂಭವಿಸುವು
ದೆಂದರೆ? 'ಹಾಗಾಗಬಾರದು' ಎನ್ನುವ ಆಕೆಯ ಅಂತರ್ಯದ ಆಸೆ, 'ಹಾಗಿರಲಾರದು'
ಎನ್ನುವ ಭರವಸೆಯನ್ನು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಆಕೆಗೆ ಪದೇ ಪದೇ ಕೊಡುತ್ತಿತ್ತು.

*⁠*⁠*⁠*

⁠ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲುರುಳಿಕೊಂಡು ಸುನಂದಾ ತಾರಸಿಯನ್ನೆ ದಿಟ್ಟಿಸಿದಳು.
ವಿದ್ಯುದ್ದೀಪದ ಮಂದಪ್ರಕಾಶದಲ್ಲಿ ಬಿಳಿಯ ತಾರಸಿ ಛಾವಣಿ ಹಳದಿಯಾಗಿ ತೋರು
ತ್ತಿತ್ತು. ತಾರಸಿಯಿಂದ ಇಳಿದು ಬಂದಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಕೊಕ್ಕೆ ಮೊಳೆಗಳು ಎರಡು.
ಅವುಗಳಿಗೆ ತೊಟ್ಟಿಲನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ್ದರು.
⁠ಸುನಂದಾ ಅಂದುಕೊಂಡಳು:
⁠'ಎಷ್ಟೊಂದು ಮುಂದಾಲೋಚನೆ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿಸುವವರಿಗೆ! ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸ
ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗಿಯೇ ಆಗುತ್ತವೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಅವರದು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ
ಮುಂದಾಗಿಯೇ ತೊಟ್ಟಿಲು ತೂಗಲು ಏರ್ಪಾಟು!'
⁠ಅಲ್ಲದೆ, ಮನೆ ತುಂಬಾ ಮಕ್ಕಳಾಗಲಿ-ಎಂಬ ಮಾತು ಸುಮ್ಮನೆ ಬಂತೆ?
⁠ಮನೆ ತುಂಬಾ ಮಕ್ಕಳು!
⁠ಸದ್ಯಃ ತನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಹಾಗೆ ಆಗದಿದ್ದರೆ ಸಾಕು. ಒಂದನ್ನು ಪಡೆದು ಅನುಭವಿಸು
ತ್ತಿರುವ ಸುಖವೇ ಸಾಲದೆ?
⁠ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಅನ್ಯೋನ್ಯವಾಗಿ ಬಾಳ್ವೆ ನಡೆಸುವ, ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಿ ದೊಡ್ಡವ
ರಾಗಿ ಮಾಡುವ, ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಕ್ಕಳ ಸಂಪಾದನೆಯ ಮೇಲೆಯೇ
ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುವ ಕಲ್ಪನೆಯೆಲ್ಲ ಎಷ್ಟು ಸುಂದರ!
⁠ತಮ್ಮ ಮಟ್ಟಿಗೂ ಅಂತಹ ಸಂಸಾರಸುಖ ಲಭ್ಯವಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆ....
⁠ಎಷ್ಟು ಸಾರೆ ಹಾಗೆ ಯೋಚಿಸಿ ಏನು ಫಲ?...
⁠ಯಾಕಾದರೂ ಪೀಡಿಸುತ್ತವೊ ಈ ಹಾಳು ಯೋಚನೆಗಳು?
⁠ನಿದ್ದೆಯಾದರೂ ಬಂದಿದ್ದರೆ-
⁠ಬಲು ಹಿಂದೆ ಚಿಕ್ಕವಳಾಗಿದ್ದಾಗ, ತಂಗಿಯೂ ಆಕೆಯೂ ಒಂದೇ ಹಾಸಿಗೆಯ
ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದಾಗ, ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಅವರು ಮಾತಾಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರೆ, ಅವರ
ತಂದೆ ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು:
⁠“ಮಲಕೊಳ್ರೇ ಇನ್ನು.”