ಪುಟ:ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದ ಪಂಚಾಮೃತ.pdf/೬೧

58

ಕನಸು

⁠“ಅಷ್ಟೇ ತಾನೆ? ಎಂಟು ದಿವಸ ಸ್ನಾನ ಮಾಡದೇ ಇದ್ದರೆ ನೀನೂ ಹಾಗೆಯೇ
ಕೊಳಕನಾಗ್ತೀಯಾ.”
⁠ಆಕೆ ಸುನಂದೆಯತ್ತ ತಿರುಗಿ ಮಗುವಿನತ್ತ ಕೈ ಚಾಚಿದರು:
⁠“ಬಾ ಸರಸ್ವತಿ...ಬಾ....”
⁠ಮಗು ಬಂತು.
⁠“ನನ್ಚಿನ್ನ....ನನ್ಕಂದ....”
⁠—ಎಂದು ರಾಧಮ್ಮ 'ಗಿಲಿಗಿಲಿ' ಮಾಡಿ ಮಗುವನ್ನು ನಗಿಸಿದರು; ಅದರ ಮೇಲೆ
ಮುತ್ತಿನ ಮಳೆಗರೆದರು.
⁠ಆ ಬಳಿಕ ರಾಧಮ್ಮನೆಂದರು:
⁠“ಇದೇನಿದು, ಅಂಗಳದಲ್ಲೇ ನಿಂತಿದೀವಲ್ಲಾ? ಒಂದೋ ನಮ್ಮನೆಗೆ ನಡೀರಿ—
ಇಲ್ದಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿಗೆ.”
⁠“ಬನ್ನಿ ನಮ್ಮನೇಗೇ"
⁠—ಎಂದು ಸುನಂದಾ ಮನೆಯತ್ತ ತಿರುಗಿದಳು.
⁠“ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗ್ಬೇಡ ಶ್ಯಾಮೂ. ಮನೇಲೆ ಇರು. ಬಂದ್ಬಿಟ್ಟೆ...”
⁠—ಎಂದು ರಾಧಮ್ಮ ಮಗನಿಗೆ ಆದೇಶವಿತ್ತು, ಸರಸ್ವತಿಯನ್ನೆತ್ತಿಕೊಂಡು
ಸುನಂದೆಯ ಹಿಂದೆ ಬಂದರು.

*⁠*⁠*⁠*

⁠ಏಳು ದಿನಗಳಾಗಿದ್ದುವು ಆ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದು. ಮೂಳೆ ಮುರಿಯುವಂತೆ ದೊರೆತ
ಹೊಡೆತದಿಂದ ಸುನಂದೆಯ ಮೈ ಉಕ್ಕಾಗಿತ್ತು, ಹೃದಯ ಕಲ್ಲಾಗಿತ್ತು.
⁠ಮಾರನೆ ದಿನ ರಾಧಮ್ಮ ತಾವಾಗಿಯೇ ಬಂದಾಗ ಸುನಂದಾ ಹೇಳಿದ್ದಳು:
⁠“ನೀವಿನ್ನು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರೋದೇ ಇಲ್ಲಾ೦ತಿದ್ದೆ.”
⁠ರಾಧಮ್ಮ ಪ್ರಯತ್ನ ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನಕ್ಕು ನುಡಿದಿದ್ದರು:
⁠“ಯಾಕಮ್ಮ, ನಿಮ್ಮ ಯಜಮಾನರು ಕೋಪಿಸ್ಕೋತಾರೆ ಅಂತ್ಲೆ? 'ಪಕ್ಕದ
ಮನೆಯವರಿಗೆ ಪ್ರವೇಶವಿಲ್ಲ' ಅಂತ ಬೋರ್ಡೇನೂ ಹಾಕಿಲ್ವಲ್ಲಾ!”
⁠“ಅವರು ಅಂದದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಚ್ಕೋಬೇಡಿ ರಾಧಮ್ಮ.”
⁠“ಏನಾದರೂ ಅಂದಿದ್ರೆ ಆತ? ಎಲ್ಲಿ—ಏನಂದರು? ನನಗೇನೂ ನೆನಪಿಲ್ವಲ್ಲ!”
⁠ಸುನಂದಾ, ಕಂಠ ಬಿಗಿದು ಬಂದು ಸುಮ್ಮನಾದಾಗ, ಮೃದು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ
ರಾಧಮ್ಮ ಕೇಳಿದ್ದರು:
⁠“ತುಂಬಾ ನೋವಾಯ್ತೆ ಸುನಂದಾ?”
⁠—ಎಡವಿ ಬಿದ್ದ ಮಗುವಿಗೆ, 'ಕಾಲಿಗೆ ಗಾಯವಾಯ್ತೇನೇ?' ಎಂದು ತಾಯಿ
ಕೇಳಿದ ಹಾಗೆ.
⁠ಉತ್ತರವಾಗಿ ಸುನಂದಾ ಒಂದು ನಿಮಿಷ ಅತ್ತಿದ್ದಳು, ಒಂದೇ ನಿಮಿಷ.