ಪುಟ:ಮನ್ಗಾರಸಕವಿ ಜಯನ್ರಾಪಕಾವ್ಯಾನ್.djvu/೧೫೩

೧೪ ಕರ್ನಾಟಕ ಕಾವ್ಯಮಂಜರಿ (ಸಂಧಿ. ಆದು ಗೃಹರವು ತದ್ರೂ ವಿಶ್ವರಗೆ || ತಿದ ಒಡಯರುಷೋಪಲಕಳಶವೊ || ಇದು ಮುತ್ತಿನ ಕಂಭದ ಪೊಸಹೊಸರೂವಿನ ಮಿಗೆ ಸೂಗಯಿಸುತ || ಒದಗಿದ ಮುನಿಸಿಂದಾಮನುಜೇಶನ | ನದಿರದ ಹೊಯ್ನ ನುತ ತಲೆದೆಸೆಯೊಳೆ | ಪದಬಂ ನಿಂದ ಫಣೀಂದ್ರನ ಪಡೆವಣಿ ಏರಿದುಂ ಜ್ವಲಿಸಿತು ||೩೬ ಅನಿತಳರಸುಮಗಂ ಧರಣೀಂದ್ರಂ | ಮುನಿದು ಕರಂ ತನ್ನಂ ಕಲಬಂದುದ | ನಿನಿಸnಯದೆ ಕಣ್ಣೆದಾತನ್ನ ದು ತಳ ಹೊರಳಿರ್ಚಾ || ವನಿತೆ ಜಯಾವತಿಯೆಂಬವಳೊಡನಿಂ || ತನುತುಸಿರ್ದ೦ ನಾನಿಂದಿನ ದಿನದೊಳೆ | ಮುನಿಪತಿಯುಂ ಎಂದಿಸಿ ನಂದನದೊಳೆ ತಿರುಗುವ ಸಮಯದೊಳು ||೩೬ ಆನಂದದ ತದಿಂ ಮುಂದು ವ | ಮಾನಸನೊರ್ವ ಮನಸಿಜಕೇಳಿಯೋ | ೪ಾನಂದಿಪ ಫಣಿಯಂ ನಿಪ್ಪಾರಣದಿಂ ಕೊಲೆ ಕಂಡವನ || ಮಾನಂಗಡಿಸಿದನಂತದnಂದನ | ಗೇನಾಯಾಳಸಗಿದುದಾಳಂಗಂ | ಬಾನಾಣ್ಣುಡಿಯಿಂದಾಚಾಪದ ಫಲಮನ್ನಂ ತಟ್ಟುವುದು ||೩v ಎಂದು ನುಡಿದು ಬಿಸುಸುಯ್ಯರದುಗನಂ | ಕೊಂದು ಬಿಸುಟೆನೆನುತ ಬಂದಹಿಪತಿ | ಯೋಂದಿನಿಸಪರಾಧಮಾಡದನಂ ನಾಯಕ ಕೊಳ್ಳಲೆಂದು || ಎಂದನನುತ ತ ಧಮನಡುಗಿಸಿ | ಮಂದತರಕಾರುಣ್ಯಹೃದಯನಾ | ನಂದದಿ ತನ್ನ ಮನೋಹರವಪ್ಪಕಾರಂದೂಅದನು || ರ್೩ ಪಲವು ಪರಲ ಕೀಲಣೆಯಿಂದೊಪ್ಪುವ | ವಿಲಸದ್ರಿ ಮಲವಿಭೂಷಣಮಂ ಸಿರಿ | ದಲೆಯೊಳಗಿಟ್ಟು ಕಿರೀಟದ ಬೆರಕೆವಣಿಯು ಕಾಂತಿಗಳಿ೦ದ || ... ನುಣ್ಣುಡಿ ಖ.. * ದಪವಾದದ, ಕ11,