೨೩
ರಾಜನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಅಚ್ಚರಿಗೊಂಡು, " ಅದು ಹೇಗೆ ? ಆದಾವ
ವಿಧವಾದ ಪ್ರಣಯೋಪಹಾರ ? " ವೆಂದು ಕೇಳಿದನು.
ಹಿರಣ್ಮಯಿ_ನಾನು, ಆಸತಿ - ಮಹಾರಾಜನೆ ! ನಾನು ತಮ್ಮ ಗ್ರಹ
ಣಕ್ಕೆ ಯೋಗ್ಯೆಯಲ್ಲ ; ನಾನು ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ, ನನಗೆ
ಅಪ್ಪಣೆಯನ್ನು ಕೊಡಬೇಕು, ತಾವು ನನ್ನನ್ನು ವಿವಾಹ ಮಾಡಿಕೊಂಡು
ದುದನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡಿ.
ಹಿರಣ್ಮಯಿಯು ರಾಜನಿಗೆ ಪ್ರಣಾಮವನ್ನು ಮಾಡಿ ಗಮನೋದ್ಯು
ತೆಯಾದಾಗ, ರಾಜನ ವಿಸ್ಮಯವಿಕಾಶಕ ಮುಖಕಾಂತಿಯು ಒಮ್ಮಿಂದೊಮ್ಮೆ
ಪ್ರಫುಲ್ಲವಾಯಿತು. ಅವನು ಘಟ್ಟಿಯಾಗಿ ನಕ್ಕನು. ಹಿರಣ್ಮಯಿಯು
ಹಿಂದಿರುಗಿದಳು.
ರಾಜ ಹಿರಣ್ಮಯಿ ! ನೀನೇ ಜಯಿಸಿದೆ, ನಾನು ಸೋತೆನು, ನೀನು
ಅಸತಿಯಲ್ಲ ; ನಾನು ನಿನ್ನ ಸ್ವಾಮಿಯೂ ಅಲ್ಲ ; ಹೋಗಬೇಡ.
ಹಿರಣ್ಮಯಿ - ಮಹಾರಾಜನೆ ! ಹಾಗಾದರೆ, ಇದೇನು ಅವಾಂತರ !
ನನಗೆ ತಿಳಿಯಹೇಳಬೇಕು. ನಾನು ಅತಿ ಸಾಮಾನ್ಯೆಯಾದ ಹೆಂಗಸು,
ನನ್ನ ಸಂಗಡ ತಮ್ಮಂತಹ ಗಂಭೀರಪ್ರಕೃತಿಯುಳ್ಳ ರಾಜಾಧಿರಾಜರ ರಹ
ಸ್ಯವು ಅಸಂಭವ. ರಾಜನಿಗೆ ನಗುವು ನಿಲ್ಲದೆ " ನಮ್ಮಂತಹ ರಾಜರಲ್ಲಿಯೇ
ಇಂತಹ ರಹಸ್ಯವು ಸಂಭವವು. ಈಗ್ಗೆ ಆರುವರ್ಷಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ನಿನ್ನ
ಆಭರಣದ ಭರಣಿಯಲ್ಲೊಂದು ಕಾಗದದ ಚೂರು ನಿನಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತಲ್ಲವೆ ?
ಅದೆಲ್ಲಿದೆ? " ಎಂದನು.
ಹಿರಣ್ಮಯಿ_ಮಹಾರಾಜನೆ ! ತಾವು ಸರ್ವಜ್ಞರೇ ಅಹುದು ; ಪತ್ರಾ
ರ್ಧವನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.
ರಾಜ - ನೀನು ಪಲ್ಲಕ್ಕಿಯಲ್ಲಿ ಪುನಃ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಆ ಪತ್ರಾರ್ಧ
ವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಾ. ನೀನು ಬಂದರೆ ವಿಚಾರವನ್ನೆಲ್ಲಾ
ಹೇಳುವೆನು.
