ಪುಟ:ಶೇಷರಾಮಾಯಣಂ.djvu/೨೩೦

ܛܘܩ ಶೇಪರವಾಯುರಿ. ಅವಳನಗೆಮೊಗವ ನನಳಾಕುತಿದು ನೋಡಿದೊಡೆ | ಹಿವಗದಿರನುಂ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯುಂ ಸಮುಧ್ಯವಿಸದ | ರ್ಣವದೊಳಗೆಮುನ್ನ ಮೆ ಮುಳುಂಗಿ ಕೊಂಡಿರ್ದೊಡದುಬಗೆಯ ಲೇಸಾಗಿರ್ದುದು | ಅವಳ ಕಣ್ಣಳನಂತುಮುತ್ತ ವಳನುಣ್ಣು ರುಳ | ನವಳಮ್ಮೆಲ್ಲಡಿಗಳಂ ನೋಡಿದೊಡೆಮಿಾಂಗಳುಂ | ಕುವ ಲಯವುಮಬ್ಬ ಮುಂನೀಗತ್ತಣಿಂದೇಕೆ ತಲೆಯನೆತ್ತುತಿರ್ಪುವೋ ||೧೦|| ನಿರವದ್ಬವಿದ್ಯಾವಿಶಾರದೆಯ ಶಾರದೆಯ | ತೆರದಿಂದೆ ರತಿಯವೋಲಸ ಮಾನಲಸಮಾನ | ನಿರವಧಿಕರೂಪಭರಧಾರಿಣಿಯ ಧಾರಿಣಿಯಮೇಲಿರ್ಪ ಯುವತಿಯರ್ಗೆ || ವಂಶಿರೋರತ್ನ ದ ವಿನಯದಿಂದೆ ನಯದಿಂದೆ | ನಿರತಿಶಯ ಯಾವನೋದಯದಿಂದ ದಯದಿಂದೆ | ಪರಿಗತೆಯಗುಣಕೀರ್ತಿ ಮತಿಯಸ ನೈತಿಯ ಸನ್ನು ತಿಪೆ ನಾನೇನವಳನು ||೧೧|| ಸಮನೋಗತಾರ್ಥನಂ ಪ ಕಟಸದನಂತರಮೆ | ರಮಣೀಕು ಲೋತಂಗ ಮುನಿಯೆನಿಸಿದಾರನುಣಿ | ವಿನುಲನಾ ವಿನುಲಕುಲಶೀಲನಾಮಂ ಗಳಂ ಚೇಟಿಯರ ಮುವದೊಳರಿದು || ರಮಣೀಯಗುಣನಿವನೆರವಣನನ ಗೆಂದುತಾಂ | ಪ ಮದಾತಿಶಯದೊYಾಶಯದೊಳವನಂ ವರಿಸಿ 1 ಸಮುನಿ ಸುವುದೆಂದೆನ್ನ ಕಯ್ಕೆ ಫಲವೆಂದು ಚಿಂತಾರ್ಣವದೊಳದ್ದಳು ||೧೦|| ಇಂತಿರೆ ಸುಧರನಾಗಿಸಿದಬಳಕಾ ಸಪ್ತ | ತಂತುವಂತದನುಗುಣ ಮಾನದಿಂದೆ ಸಾ | ಮಂತಭೂಕಾಂತರಂ ಮುನಿಗಳಂ ತತ್ರ ವಾಸಕ್ಕೆ ಬೀ ಳೊಟ್ಟನು | ಸಂತಸದೊಳಾಶನಕೆ ಶಿಷ್ಯರೊಡನೈ ತಂದ | ಶಾಂತಾತ್ಮನೆ ನಿಸದುಪಮನ್ನುವಂ ವಿಮಲನ | ಆ್ಯಂತ ಸಂಪಿ ತಿಯಿಂವಂದಿಸಿ ಸಮಾವ ತನಾಗಿಂತು ಬೆಸಗೊಂಡನು | ೧೩ || ಗುರುದಕ್ಷಿಣೆಯನೇನನರ್ಪಿಸಲಿ ನಿನ್ನಡಿಗೆ | ಗುರುವರನೆಬೆಸಸುವು ದನುಗ್ರಹದೊಳೆನಗೆಂದು | ಗುರುಭಕ್ತಿಯಿಂದೆಬೆಸಗೊಳೆ ವಿಮಲನುಪಮ ನ್ಯುವೆಲೆ ವಿಮಲ ಮುಂದೆನಾನು | ವಿರಚಿಸುವೆನಧ್ವರನನೊರದಾರುಣಯಾ ತು | ವಿರದದಂ ಭಂಗಿಸಲ್ಪಹನವನನಧತಂದೆ | ವಿರತಿಯಂಪೊರ್ದಿಸುವುದೆ ನಲಾಜ್ಞೆಯೆಂದನಂ ನಿಜನಗರಿಗೈತಂದನು | ೧೪ ||