ಪುಟ:ಶೇಷರಾಮಾಯಣಂ.djvu/೨೬೭

ಇಪ್ಪತ್ತೊಂಬತ್ತನೆಯ ಸದ್ಧಿ, ೦೫೧ ಅಲಘುವಿಕಮುನಿವಂ ನರವಾತ ನಿಣಿಸೆ | ಗೆಲಲೆನ್ನ ನೈತಂದದಾ ವಸುರಶಕ್ತಿಯೋ | ತಿಳಯೆನಿರನ್ನು ರುಳುವೆನಿನನನೆಂದು ತನ್ನ ಯಮನ ದೊಳಾಲೋಚಿಸಿ | ಎಲೆವಾಲನಿನನ್ನು ಮಂ ಮೂರ್ಛನಿದೆ ನಿನ್ನ ! ಕಲಿತ ನಂಪಿರಿದು ಮರುಭಾಪುಭಾಸೆನ್ನ ಭುಜ | ಬಲವನಿನ್ನಿದೆ ತೋರ್ಪೆನೈ ನೋಡನೋಡನೀ ನೋಡದಿರನು ನುಡಿದು | ೨೦ || ಕಾಲಾ ವಿ.ಯಕಾಲದ ಯಮನ | ನಾಲಗುರೂವಾರಿ ತರದ ವಿಂದೆಜಿತನಾದ | ನೆಲವಣನಾವುದರಿ ನಾಮಪತ್ರಬಾಣಮಂ ಚಾ ಪಕೇರಿದೆಡೆ | ಜ್ವಾಲಾಸಹಸ್ತದಿಂ ಕಡುಭಯಂಕರವಾಗಿ | ವಲೋ ಕನಂ ದಹಿಸುವಂತೆ ತೋರಾ ಶರವ | ನಾಲೋಕಿಸುತ್ತ ದಂ ಪರಿಹರಿಸಲುರು ತರಗಳ೦ ಲವಂ ತೆಗೆದೆನು | ೦೧ | ಅವುಸಮಿತ್ತುಗಳಾಗಲಾವಿಖ:ಖಿಗೆ ತ | ನವಲೇಪಭರವನಳಸುವ ಬೇರೊಂದುಶರ | ನವಕಾಶವಿಲ್ಲದೆಯೆ ಸಂದಿಸಲೈನಬೆನದು ವೇಗದಿಂದೆ ಬಂದು | ಸುವಿಶಾಲವಾದುರಸ್ಸಿಗೆ ತಾಗಿವರ್ಧೆಯಂ | ಕುವರಂಗೆ ಬರಿಸಿ ದುದು ಶಿವಮಹಾದೇವದಿ | ಗ್ರೀವರಂಗಳೆಳ್ಳಳಿಕ ರಾಮಚಂದ್ರಾನುಜನ ವಿಜಯಶಂಭಂ ವಳಗಿತು | ೨೦ | ಇಪ್ಪತ್ತೊಂಬತ್ತನೆಯ ಸಣ್ಣ ಮುಗಿದುದು. ಇಂತು ಸಣ್ಣ ೧೯ ಕ್ಕೆ ಪಥ್ಯ ೧೧೬v ಕ್ಕೆ ಮಂಗಳವಸ್ತು. =