11
ಯಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕೂ ಕಡೆಯೂ ತಡವುತ್ತ ಕಯ್ಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದುದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮುಟ್ಟುತ್ತ ಹೋದನು. ಮಂಚದ ಮರದ ಕಾಲನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದನು. ಅದು ಕೂಡಲೆ ಚಿನ್ನದ ಕಂಬವಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಆಚೆಗೆ ತೆಗೆದಿಟ್ಟನು. ಅದೂ ಕೂಡಲೆ ಚಿನ್ನದ ಪುಸ್ತಕವಾಯಿತು. ಬಿಸಿಲು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೀಳಲೆಂದು ಕಿಟಕಿಗೆ ಹಾಕಿದ ತೆರೆಯನ್ನು ಎಳೆಯಲೆತ್ನಿಸಿದನು. ಅದು ಕೂಡಲೆ ಚಿನ್ನವಾಗಿ ಕಯ್ಗೆ ಬಹು ಭಾರವಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಎದ್ದು ಅವಸರವಸರದಿಂದ ತನ್ನ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡುನು. ಅವೂ ಚಿನ್ನದ ಬಟ್ಟಿಗಳಾದವು. ತನ್ನ ಮುದ್ದುಗುವರಿಯಾದ ಸುವರ್ಣಸುಂದರಿ ನನಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ವಸ್ತ್ರವನ್ನು ಜೇಬಿನಿಂದ ತೆಗೆದನು. ಅದೂ ಕೂಡಲೆ ಚಿನ್ನದ ವಸ್ತ್ರ ವಾಯಿತು. ಇದೇನು! ಮಗಳು ಕೊಟ್ಟ ವಸ್ತ್ರವೂ ಒದಲಾಯಿಸಿ ಹೋಯಿತೇ! ಚಿನ್ನದ ವಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ ತನ್ನ ಮಗಳ ವಸ್ತ್ರವು ಹಾಗೆಯೇ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತೆಂದು ಸುವರ್ಣಶೇಖರನು ಇದಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ನೊಂದುಕೊಂಡನು. "ಇಷ್ಟು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ವ್ಯಸನಪಡುವುದೆ? ಇದು ಸರಿಯಲ್ಲ" ಎಂದು ಕೂಡಲೆ ಸಮಾಧಾನವನ್ನೂ ತಂದು ಕೊಂಡನು. ಇದಾದ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲಿರುವ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನೋಡಬೇಕೆಂದು ಸುವರ್ಣಶೇಖರನು ಜೇಬಿನಿಂದ ಕನ್ನಡಕವನ್ನು ತೆಗೆದು ಹಾಕಿಕೊಂಡನು ಅದೂ ಚಿನ್ನವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಿ ಹೋಗಿ, ಯಾವ ಪದಾರ್ಥವೂ ಕಾಣಿಸದಂತಾಯಿತು. ತೆಗೆದು ನೋಡಿದರೆ ಅದರ ಎರಡು ಕನ್ನಡಿಗಳೂ ಸಹ ಚಿನ್ನದ ತಗಡುಗಳಾಗಿದ್ದುವು. "ಎಷ್ಟೇ ಐಶ್ವರ್ಯವಿದ್ದರೂ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಜತೆ ಕನ್ನಡಕವಿಲ್ಲದ ಮೇಲೆ ಏನು ತಾನೆ ಮಾಡಲಾಗುವುದು?" ಎಂದು ಸುವರ್ಣಶೇಖರನು ಸ್ವಲ್ಪ ಜುಗುಪ್ಪೆ ಪಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕಡೆಗೆ "ಇರಲಿ, ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ ಗುಲಾಬಿ ಹೂ ಇರುವ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳ್ಳು ಹೇಗೆ ಇದ್ದೇ
