ಅಮರ ಸುಳ್ಯದಲ್ಲಿ ಕ್ಷೋಭೆಯ ಕಿಡಿ ಯೆಲ್ಲ ವರ್ತಕರ ಮಳಿಗೆ ಸೇರಿದರೂ ಕಂದಾಯದ ಹಣ ಹುಟ್ಟುತ್ತಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಮುಂದೆ ಉಣ್ನುವುದಕ್ಕೆ,ಚಿತ್ತನೆಗೆ,ಆ ವರ್ತಕರಿಂದಲೆ ಧಾನ್ಯವನ್ನು ಮರಳಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಮೇಯ ಬೇರೆ. ಪಾರತಂತ್ರ್ಯದ ನಖಗಳು ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನೆ ಬಗೆದು ಕರುಳನ್ನೆ ಕೀಳ ತೊಡಗಿದ್ದುವು. ....ಪುಟ್ಟಬಸವ ನಂಜಯ್ಯನ ಮುಖ ನೋಡಿದ; ಚೆಟ್ಟಕುಡಿಯ ಕರ್ತುಕುಡಿಯರನ್ನೂ ನೋಡಿದ. ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನಿತ್ತಿಂಬುದನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಲೆತ್ನಿಸುತ್ತಾ ಆತ ಕೇಳಿದ: " ಏನು,ಏನು ಹೇಳ್ತೀರಾ?" ನಂಜಯ್ಯ ಮೀಸೆಯ ಮೇಲೆ ಕೈಯಾಡಿಸಿದ. "ಹೇಳೋದೇನಿದೆ? ಕೊಡಗು,ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆ,ಎರಡೇ ಸಾಕೆ? ನಾಳೆ ಮೈಸೂರಿನಿಂದಲೂ ಆ ಕೋತಿಗಳನ್ನ ಓಡಿಸೋಣವಂತೆ. ಕಾಶಿಯ ವರೆಗೂ ಹೋಗೋಣವಂತೆ.ಕಾಶಿಯ ವರೆಗೂ ಹೋಗೋಣವಂತೆ." "ಮಹರಾಜರಿಂದೇನಾದರೂ ಸುದ್ದಿ ಬಂದಿತ್ತೇನು?" ಎಂದು ಕೇಳಿದ ರಾಮೇಗೌಡ. ಪುಟ್ಟಬಸನ ಉತ್ತರವಿತ್ತ: "ಬಂದಿತ್ತು. ಈಗ ಪುನಃ ನಾವೇ ದೂತರನ್ನ ಕಳಿಸ್ಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಸ್ಬೇಕು." "ಹೂಂ, ಮುಖ್ಯವಾದ ಕೆಲಸವೇ. ರಾಜರು ಕಾಶಿಯಿಂದ ವಾಪಸು ಬರ್ತಿದಾರೇಂತ ಹೇಳಿದರೆ ಜನರಲ್ಲಿ ಉತ್ಸಾಹ ಹೆಚ್ತದೆ." ಪುನಃ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲೆ ಮಗ್ನನಾದ ಪುಟ್ಟಬಸವ ಹೇಳಿದ: "ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದಿಟ್ಮೀಲೆ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟೋ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಇಲ್ಲ.. ಇದು ಹುಡುಗಾಟವಂತೂ ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ. ಈ ಹೋರಾಟ ಎಷ್ಟು ಗಭೀರವಾದದ್ದೂಂತ ನಿಮಗೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿದಿದೆಯೊ?" "ತಿಳಿದಿದೆ. ನಿಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕರೆಯೋದಕ್ಕೆ ಬಂದ ನನ್ನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯೂ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ. ಯಾಕೆ? ನನ್ನ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಹುಟ್ಟೋದಿಲ್ವೋ?" ಆ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ನೊಂದ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತ ಪುಟ್ಟಬಸವ ಉತ್ತರವಿತ್ತ:
ಈ ಪುಟವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ.
