ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ. ಅಳುವ ಹಂಬಲ....ಮತ್ತೆ ನಾನು ಎಳೆಯ ಹುಡುಗನಾಗುವುದು ಸಾಧ್ಯವೆ?
ವನಜ ನನ್ನ ಭುಜದಮೇಲೆ ತಲೆ ಬಾಗಿಸುತ್ತಾ, ಆಸೆಯ ದೃಷ್ಟಿ
ಯಿಂದ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನೆ ನೋಡಿದಳು.
"ನನ್ನ ರಾಧಾ, ನನ್ನ ರಾಧಾ ---ನೀನು ಬರೇ ಮಗು. ನಿನ
ಗೇನೂ ತಿಳೀದು."
ಇದೀಗ ಸರಿಯಾದ ಸಮಯ. ಮಗುವಾದ ನಾನು ಹೃದಯ
ದಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ಈಗಲೆ ತೆರೆದು ತೋರಿಸಬೇಕು....ನನ್ನ ದೇವಿ ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಲಾರಳೆ?......ನನ್ನನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾರಳೆ?...... "
"ವನಜಾ, ನನ್ನ ವನೂ...."
ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಕಿರಿಚಿಕೊಂಡ್ ಕಾಲ್ ಬೆಲ್. ಆತ ಬಂದಿದ್ದ
---ಮುರಲಿ.ಏಕಾಂತಕ್ಕೆ ಮತ್ತೆ ಅವಕಾಶವಿರಲಿಲ್ಲ.
ಆ ದಿನವೂ ನಿರ್ಧಾರವಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಮುರಲಿ ಮುಖ ತೊಳೆಯಲು ಹೋದಾಗ ಹೇಳಿದೆ.
"ವನಜಾ, ಬಹಳ ಮಾತನಾಡಬೇಕು. ನೀನೊಬ್ಬಳೇ
ಯಾವತ್ತು ಸಿಗ್ತೀಯಾ?"
"ಅಂತೂ ಮಾತನಾಡೋ ಆಶ್ವಾಸನೆಯಾದರೂ ಕೋಡ್ತಾ
ಇದೀಯಲ್ಲ!"
ವನಜ, ನೀನು ಗೇಲಿ ಮಾಡಬಾರದು.ಹೃದಯ ಬಿರಿದು
ಹೋಗುತ್ತೆ."
"..........."
"ಹೇಳು, ಯಾವತ್ತು ಸಿಗ್ತೀಯ?"
"ನಮ್ಮನೇ ವಿಳಾಸ ನಿನ್ನಲ್ಲಿದೆ ಕಾಗದ ಬರೆ. ಪೋಸ್ಟ್
ನನ್ನ ಕೈಗೇ ಬರತ್ತೆ ......ಯಾವಾಗಲೂ".
"ಹಾಗೇ ಆಗ್ಲಿ ವನೂ ........ಬೇಗನೆ ಬರೀತೀನಿ."
ಬೇಗನೆ ಬರೆಯುವೆನೆಂದು ಹೇಳಿ ಬಂದಿದ್ದೆ . ಆದರೆ ಅದು
