೩೪
ವಿಮೋಚನೆ
ನ್ನಾಡಿ ಹಸು ಗೋಪಿಯನ್ನೂ ಅದರ ಕಂದನನ್ನೂ ಹೊಡೆದೊಯ್ದವರು
ಆ ಸಾಲಗಾರರು. ಆಗ ನನಗೆ ಅದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಣದ ಮಹಿಮೆ
ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ.................
ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ತೇವವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಹಸು ಮತ್ತು ಅದರ
ಕರುವಿನ ಬದಲು ಈ ಎಮ್ಮೆಗಳ ಸಂಸಾರವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯ
ವಾದೀತೆ ? ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ನಾನು ತಂದೆಯ
ಮುಖ ನೋಡಿದೆ. ಅವನೂ ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಆತ
ನನ್ನು ಬಾಧಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ಬೇರೆಯೆ ಚಿಂತೆ.
" ಮಾಡ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡದೆ ಏನು? ಆದರೆ ಅವನ್ನ
ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಕಳಿಸ್ಬೇಕೂ ಆಂತ ಇದೀನಿ" ಎಂದ ತಂದೆ.
ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಅದು ಆವರೆಗೂ ನನ್ನ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ
ಬರದೇ ಇದ್ದ ವಿಷಯ. ನಾನು ಇನ್ನು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು.
ಅಲ್ಲೇನು ಹೊಸ ಅಪಾಯ ಕಾದಿದೆಯೊ ಎನ್ನುವಂತೆ ನಾನು, ಮುಖ
ಬಾಡಿಸಿ ಕುಳಿತೆ.
"ಅಲ್ವೇನೊ" ಎಂದರು ತಂದೆ.
ನಾನು ಹೌದೆನ್ನುವಂತೆ ತಲೆಯಲ್ಲಾಡಿಸಿದೆ.
ನಮ್ಮನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದವನು ಎದ್ದುಹೋಗಿ
ಉಗುಳು ತುಂಬಿದ್ದ ಬಾಯಿಯನ್ನು ಬರಿದುಮಾಡಿ ಬಂದ. ಏನೊ
ಮಾತನಾಡಲು ಇಚ್ಛಿಸಿದವನಂತೆ ಸ್ವರ ಹೊರಡಿಸಿ ಗಂಟಲು ಸರಿಪಡಿ
ಸಿದ. ಆದರೆ ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅಜ್ಜಿ ಏನನ್ನೊ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಮೌನ ನೆಲೆಸಿತು....... ಎಮ್ಮೆಯೊಂದು ಮುಸುಡು ಬೀಸುತ್ತಾ
'ಆಂಯ್' ಎಂದು ಕೂಗಿತು.
ಆ ಕೂಗು ನಿಂತೊಡನೆ ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳಿದರು:
"ಅದಕ್ಕೇನಂತ? ಹೊತ್ತಾರೇನೂ ಸಂಜೇನೂ ಕೆಲಸಮಾಡ್ಲಿ.
ಹಗಲೊತ್ತು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗ್ಲಿ."
ತಂದೆ ಸಮಾಧಾನದ ಉಸಿರು ಬಿಟ್ಟುದನ್ನು ಕಂಡೆ. ಆ ಬಳಿಕ
ಊಟದ ವಸತಿಯ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವಾಯಿತು. ಸಂಪಾದಿಸಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ
