ಕೊಡ್ತಿರಾ ಸಾರ್ ? "
ಯಾವುದೋ ಗಂಡಾಂತರ ಕಳೆದವರಂತೆ ಅವರು ಪ್ರಸನ್ನ ರಾದರು. ಅವರು ಹಣೆಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಇದ್ದ ಮೂರು ನೆರಿಗೆಗಳು ಮಾಯವಾದುವು. ಆದರೆ ಯಾರ ಅಡ್ರೆಸೆಂಬುದು ಅವರಿಗೆ ಹೊಳೆಯಲೇ ಇಲ್ಲ.
" ಯಾರೂ ಚಂದ್ರಶೇಖರ?"
" ಅವರೇ ಸಾರ್, ನಿಮ್ಮ ಕ್ಲಸ್ಮಮೇಟು ಅಂದರಲ್ಲಾ ಸಾರ್, ಅವರೇನೆ."
" ಓ ಸ್ವಾಮೀನಾ? ಸರಿಸರಿ,ಜ್ಞಪಕ ಬಂತು.
" ನೀವೇನಾದರೂ ಒಂದು ಚೀಟಿ ಕೂಟ್ರೆ ಅವರತ್ತರ ಹೋಗ್ಬರ್ತಿನಿ."
" ಬೇಡ. ಬೇಡ...,ಚೀಟಿ ಒಂದೂ ಬೇಡ, ಅಡ್ರೆಸ್ ಕೊಟ್ಟಿರ್ತೀನಿ ನೊಡ್ಕೊಂಡು ಬಾ."ಅವರು ವಿಳಸ ಕೊಟ್ಟರು. ಸಂಜೆ ಆ ಮನೆ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ನಾನು ಹೋದೆ. ಹೆಚ್ಚು ಜನ ವಸತಿಯಿಲ್ಲದ ಶಾಂತ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಆ ಮಹಡಿಯ ಮನೆ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ನಿಂತಿತ್ತು. ಅದರ ಸುತ್ತಲೂ ಉದ್ಯಾನ. ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಹೊಗಳು. ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಎಲೆಗಲು. ಅದರ ಸುತ್ತಲೂ ಸಿಮೆಂಟಿನ ಅಡ್ಡಗೋಡೆ. ಅದರಮೇಲೆ ಕಬ್ಬಿನದ ಮುಳ್ಳುಬೇಲಿ. ನಾನು ಆ ಮನೆಯನ್ನು ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ದೀಪ ಹಚಿದರು. ಆ ಮನೆಯ ಕೊಠಡಿಗಳು ಬೆಳಗಿದುವು.ರೇಡಿಯೋ ಸಂಗೀತ ಅಲೆಯಲೆಯಾಗಿ ಹೋರಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು.ಹದಿನಾರು ಹದಿನೆಂಟರ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು ಸರಪಳಿಹಾಕಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಸೀಮೆನಾಯಿ ಯಾಡನೆ ಗೇಟಿನ ಬಳಿ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಆಕೆ ಲಾವಣ್ಯವತಿಯೇ ಇದ್ದಿರಬೇಕು. ಆಗ ನನಗೆ ಎಲ್ಲ ಹುಡುಗಿಯರೂ ಒಂದೇ ರೀತಿಯಗಿ ತೋರುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಸೀರೆಗಳೂ ಜಡೆರಿಬ್ಬನ್ಗಳೂ ಹಾರ ಬಳೆಗಳೂ ಎಲ್ಲಾವೂ ಒಂದೇ ರೀತಿ. ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ನಡೆಯಬಲ್ಲ ಹುದುಗಿಯರೆಲ್ಲಾ ಶ್ರೀಮಂತರೆಂಬುದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು.
