೬೪೬ ತೊಂಭತ್ತಾರನೇ ಅಧ್ಯಾಯ
- * * * *
ವನದಲ್ಲಿ ಅರಿವು ಗಡಗಡನಡುಗಿ ಮಹಾಭಯದಿಂದ ತುಟಗಳಿಗೆ ಹವನ ಕೊಡೆತ್ತಾ ಗರೀದೇವಿಯರ ಪಾದದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಹೊರಳಿ ತಾಹಿತ್ರಾಹಿ ಎಂದು ನುಡಿವುತ್ತಾ ಶೋಕಿಸುತ್ತಿಂತೆಂದನು-ಎಲೆಶಾಯ ! ನಾನುಅನಾ 'ಥನು ಎನಗೆ ನೀನೇದಿಕ್ಕು ತಾನುಅಜ್ಞಾನಿ ಬಾಲಕನು ನೀನಶರಗತವ ತಲೆ ಶರಣಾಗತನಾದ ಎನ್ನ ರಕ್ಷಿಸು ತಾನುಪರಾಧಿ ಅಲ್ಪಬುದ್ಧಿಯುಳ್ಳ ತನು, ಮನ ವರಾನಸನ್ನು, ಪರಮೇಶ್ವರನಶಾಪವಂ'ರಿಹರಿಸುವದಕ್ಕೆ ನಿ ಗೂ ಅಶಕ್ಕೆ ನಾನುನಿನ್ನ ಮರೆಹೊಕ್ಕನು ಇದಕ್ಕೆ ನೀನ-ಉಪಾಯವಂ ಕಾಣಬೇಕು. ಅದಾವುದನ-ಎತಿಲಸ್ಮತೋ ಚತುರ್ದ ಕಿಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಕ್ಕೆ ತವಂಫೋಗುವಂತೆ ಎನಗೆ ಅಪ್ಪಣೆಯಂಕಡಬೇಕು, ಪರಮೇಶ್ವರನು ನಿನ್ನ ವಾಕ್ಯವ ಮೀರುವನಲ್ಲ ಇಂತೆಂದು ಮುಸಿ ಬಿ ಗೌರಿದೇವಿ ಯು ಪರಮೇಶ್ವರನಮುಖವೆಂನೋಡಿ ವರಮೇಶ್ಚರನ ಅಪ್ಪಣೆವಿರಿದು ಹಾ ಗೇಆಗಲಿಎಂದು ಮುನಿಗಣರಮಿಸಿ ದೇವಿಯರು ಪರಮೇಶ್ಚರಸಹಾ ಅಂತ `ರ್ಧಾನವಾಗಲು, ವ್ಯಾಸಮುನಿ ತಾನುಮಾಡಿದ ಅಪರಾಧದಿಂ ಕಾಶೀಕ್ಷೇತ್ರ ಮಂ ಪೊರಮಟ್ಟು ಆ ಕಾಶೀಕ್ಷೇತ್ರ ಕಾಣಬಾರ್ಕಳದಲ್ಲಿ ಇದು ಅಮ್ಮ ಮೊ ಚತುರ್ದಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಶೀಕ್ಷೇತ್ರಮಂ, ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾ ಇಹನಿ ಲಾರ್ಕಂಗೆ ಆಗೈಯದಲ್ಲಿ ಗಂಗೆಯಮೂಡಣತೀರದಲ್ಲಿ ಇದf ಈಗಷೆ ದಲಾಗಿಯ ಈ ಕಾಶೀವಟ್ಟಣದ ಉಪ್ಪರಿಗೆಯಸಾಲ್ಯಳಂನೊಡುತ್ತಾಇ ಐಾನು, ಮುತ್ತು ಕೊಮಾರಸ್ವಾಮಿ ಇಂತೆಂದನು-ಕಳ್ಳ ಆಗಸ್ಸನ! ಈರಿ ತಿಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಸಮುನಿಯ ಕಾಶೀಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಶಾಪವತ್ತು ಕಾನೂಶಾಜಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದನು ಅದುಕಾರಣ ಅವಿಮುಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಹಿತವನಾಚರಿಸಲು ಅನ ಗೆ ಶುಭವುಂಟು, ಅಶುಭವನಾಚರಿಸಲು ಅನುಭವಡುದು, ಈಗನಾನು ನಿನ ಗವೇ ವಾಸವಾಸಿಯು 59ಜವಿಮೋಚನವ ಕೇಳಖ ಸಕಲವವ ) ಪರಿಸರ, ಸಕಲಭಕುಹರವೆಂದು ಕುಮಾರಸ್ಮಿ ಆಗಸ್ಯರಿಗೆ ನಿರ ವಿಶದ ಅರ್ಥವುಂ ಏಸರು ಕನಕ ಬುದ್ಧಿ ಗಳಿಸಿದರೂ ಎಂದ ಸತದರ ನೀನು ಕೌನಕಾದಿ ಬಸಿಗಳಿಗೆ ಹೇಳ ನಂಬಲ್ಲಿಗೆ ಅಧ್ಯಾಟನಾಥ್
