ಈ ಪುಟವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ.
ನೋವು ೧೬೯
ಗೋಪಾಲನ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ಮಾತನಾಡಲೂ ಇಲ್ಲ.
ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಮೊಮ್ಮಗನ ಕಡೆ ಹೊರಳಿ ಅಂದರು :
"ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತೀನ ಮಾತಾಡ್ಸು ಗೋಪೂ."
ಗೊಗ್ಗರ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಗೋಪಾಲನೆಂದ:
" వినాంగిದೆಯೆ ? ಎನಾಗಿದೆಯೆ నిನಗೆ ?"
ಈಗ ಭಾಗೀರಥಿಯ ಅರಳಿದ ಕಣ್ಣುಗಳು ತಿವಿಯುವ ನೋಟ ಬೀರುತ್ತ ಗಂಡನನ್ನು
ನೋಡಿದವು.
ಅವಳು ಅವುಡುಗಚ್ಚಿ ಬಾಯಿ ತೆರೆದಳು.
ಆಕ್ರೋಶದಂತಿತ್ತು ಅದರಿಂದ ಹೊರಟ ಸ್ವರ.
"ಗಂಡ ಅಂತೆ ಗಂಡ ! ಗಂಡಸoತೆ ಗಂಡಸು ! ಹೋಗೋ ಆಚೆಗೆ ! ಹೋಗೋ !
ನನ್ನೆ ಗಂಡನಾದೋನು ಅವರ ಪಕ್ಷ ಸೇರ್ಕೋತಾನೆಯೆ ? ಬಾಯಿಗೆ ಬೆಟ್ಟಿಟ್ರೆ ಚೀಪೋಕ್ಭರುತ್ತಾ. ನಿಂಗೆ ! ಮೈಮುಟ್ಬೇಡ ಅಂದೆ ! ಈ ಮೈ ನಿನ್ದಲ್ಲ !"
ಗೋಪಾಲನ ಕಂಠ ಉಮ್ಮಳಿಸಿತು. ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಬನಿ ಉಕ್ಕಿ ಬಂತು.
ಧ್ವನಿ ಏರಿಸಿ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಅಂದರು :
"ಭಾಗೀ ! ಭಾಗೀ ! ಗೋಪಾಲ ಎಷ್ಟು ದೂರ ನಿಂತಿದಾನೆ ಕಾಣ್ಸೊಲ್ವೇನೆ ? ಯಾರೂ
ನಿನ್ನ ಮೈ ಮುಟ್ತಾ ಇಲ್ವಲ್ಲೇ."
ಭಾಗೀರಥಿಯ ಧ್ವನಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಕಠೋರವಾಯಿತು.
"ಮತ್ಯಾರು ನನ್ನ ಸೀರೆ ಎಳೀತಿರೋರು ? ಯಾರೂ – ಅಂದೆ!" ಎಂದು ನುಡಿದು,
ಒಮ್ಮೆಲೆ ಪ್ರಲಾಪಿಸತೊಡಗಿ, " ಮಾವಯ್ಯ ! ಸೀರೆ ಎಳೀಬೇಡಿ ಮಾವಯ್ಯ ! ಅಯ್ಯೋ !" ಎ೦ದು ಆಕೆ ರೋದಿಸಿದಳು.
ಶ್ರೀನಿವಾಸಯ್ಯ ಉಗುಳು ನುಂಗಿದರು.
ನಾಲ್ಕು ನಿಮಿಷ ಭಾಗೀರಥಿಯ ಅಳಲೊಂದೇ ತೆರೆತೆರೆಯಾಗಿ ಎದುರು ಬಂದುದಕ್ಕೆಲ್ಲ
ಅಪ್ಪಳಿಸುತ್ತಾ, ಹರಿಯಿತು.
ಅಳು ನಿಂತು ಮತ್ತೆ ಭಾಗೀರಥಿಯ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿಸಿತು :
" ಸೋಮಪುರದ ತೇರಿಗೆ ಬರ್ತಾರಾ ಇವರು ? ತೇರಿನ ಮೇಲೆ ಇವರು ಕೂತ್ಕೋಬೇಕು,
ನಾನು ಎಳೀಬೇಕು–ಅಲ್ವಾ ? ಅಕಾ ತೇರು ! ತೇರು ! ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಚಕ್ರ ಹರೀತಿದೆ ! ಅಯ್ಯಯ್ಯೋ ! ಅಪ್ಪಾ-ಅಮ್ಮಾ ! ಇಂಥಾ ಗತಿ ತಂದಿರಲ್ಲ ನನಗೆ... [ಕ೦ಬబని-ಮತ್ತೆ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಸಿಡಿದು] ಕಡಿದ್ಹಾಕೇನು ! ಸಿಗದ್ಹಾಕೇನು ! [ಎದೆ ಬಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ] ನಾನು ಚಂಡಿ ! ನಾನು ದುರ್ಗಿ ! ನಾನು ಮಾರಮ್ಮ! ನಾನು ಮುನಿಯಮ್ಮ !"
ಗೋಪಾಲ ಕುಸಿ ಕುಳಿತು ತಲೆ ಚಚ್ಚಿಕೊಂಡ.
ದೊಡ್ಡಮ್ಮನತ್ತ ಹೊರಳಿ ಆತ ಕೇಳಿದ :
“ಈಗೇನ್ಮಾಡೋಣ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ? ಇದೇನಿದು ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ?
ಎಳೆಯ ಮಗುವನ್ನು ಸಂತೈಸುವಂತೆ ಅವರೆಂದರು :
" అಳಬೇಡ, ಗೋಪೂ. ಸರಿಹೋಗ್ತಾಳೆ- ಅಳಬೇಡ."
