ರಾಯರು ಮನಸ್ಸನ್ನು ತೆರೆದು ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ ರಾತ್ರಿ.ಅ ಸುದ್ದಿ ಅಷ್ಟೊಂದು ಸಂತೋಷಕರವಾರಲಿಲ್ಲ ಆದರೂ ಶಂಕರಿ ನಗುನಗುತ್ತಲ್ಲೆ ದಿನ ಕಳೆದರು. ಆಕೆದು ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಈಡೆಸಿದರು, ಹೆರಿಗೆಗೆ ಏರ್ಪಾಟ ಮಾಡಿದರು. ಒ೦ದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ತನ್ನ ಸಾಹಸವ ಫಲವನ್ನು ಕಾಣಲು ರಾಯರು ಋಗಿಳಿ ಇದ್ದರು. ಭೋ ಭೋ ಎಂದು ಮಳೆ ಸರಿಯೂತ್ತಿದ್ದಂದು.ಗಂಡು ಮಗು.. ತಾಯಿಯ ಗಲ್ಲ ತುಟಿಗಳ ತಜವೆಬ್ಪು ಹಣಿ, ಮದ್ದುಮುದ್ದ"ತ್ತ ಮಗು. ರ್ಪದಾಮಣERಭರ ಸಿತ:ಪ್ಪನವರು. ಜಡಿ ಮರುತ್ತಣದಿ ಚಿರತೆಯ ಮೆಣಡ ಅ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಆಮ್ಮಿ ಯಾವುದಷ ಗಮನಿಸಿಲ್ಲ-ಆಕೆ ಸರ್ವಸ್ವವಾದದ ಮಗು. ಅದರ ಮೇಔಣದ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಬೆಣತ ಹಿಸಲಿಲ್ಲ,
೧೨
" ಓನಾ, ಎಷ್ಟೊಂದು ಮುದಾ'ವೆ ಮಗು!" `ನನ್ನ ಜಪ್ಮ ಸಾರ್ಥಕವಾದುತ್ತಿ ಕ್ಲಿ." " ಶುರುವಾಯ್ತು ತುಂಟ ನಿದ್ದೇಲಿ ಹಾಗೆ ಹಿಡಿದದ್ದು ನನ್ನಿಂದಾಗಿ ಅಕ್ಕ "ಸಾಕು ನಿಲ್ಲೆ." " ನಂಗಾಕೊ ಭಯವಾಗಿತ್ತು" " ಏನು" " ಮಗು ಬದುಕುಬ್ರೆ. ನಾನು ಸತ್ತು ಹೋಗುತ್ತಿನಿ" “ ಹೊಂ? " " ಸಾಯೊರ್ಕಟಿ ಆ ಮಗ.ಇಫ ನಿನಗೆಪ್ಪಿಕೊಂಡ ಹೇಳಿಸಾಂಘಿದ್ದ." "ಆಬ್ಬ! ಮಗನ ಮುಖ ಘೋಡಾಗ ಸಾಇಕಿ ಮನಸಾಬ್ಲೆಮೋ ?" ಬನಶಬಕರಿ ಮದುವಾಗಿ ನಕ್ಕಳ ನಗುತ್ರ ಮಗುವನ್ನೆ ಮಮತೆಯ ದೃಷ್ಟಿಸಿದ "ಬನೂ, ಸಂತೋಷವಾಗಿದ್ಯೆ ಆವರಿಗೆ?"
