೨೦
ಸತೀಹಿತೈಷಿಣಿ
ಚೇಟಿ:ಬಂದವನು ನೆಟ್ಟಗೆ ತಂದೆಯ ಬಳಿಗೆ ಹೊರಟು ಹೋದನು.
ವಸು:- ಸುಕುಮಾರ-ರಮಾನಂದನು ಎಲ್ಲಿರುವನು?
ಚೇಟಿ:- ಮಂತ್ರಾಲಯದಲ್ಲಿ ತಂದೆಯಬಳಿಯಲ್ಲಿರುವನು.
ವಸು:- ಕುಮಾರನನ್ನು ಪ್ರೌಢಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಗುರುಕುಲ ವಾಸಕ್ಕೆ ಕಳುಹಬೇಕೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದ ದಿನವೇ ಇದಲ್ಲವೆ?
ಚೇಟಿ: ಅಹುದು, ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಮಹಾಮಹೋಪಾಧ್ಯಾಯರಾದ ವಿದ್ಯಾವಾಗೀಶರನ್ನು ಕರೆತಂದಿರುವರು.
ವಸು:- (ಕುತೂಹಲದಿಂದ) ಆ ಮಹನೀಯರೇ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿರುವರೆ? ಹಾಗಿದ್ದರೆ, ನಮ್ಮ ಮತ್ತು ಸುಕುಮಾರರ ಸುಕೃತಗಳಿಗೆ ಮೇರೆಯೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗುವುದೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಚೇಟಿ:- (ಕೆರೆಯ ಕಡೆ ನೋಡಿ) ' ದೇವಿ! ಇದೊ, ರವಿವರ್ಮ ಕುಮಾರನೇ ಬರುತ್ತಿರುವನು.'
(ರವಿವರ್ಮನ ಪ್ರವೇಶ.)
ವಸು:- (ಹರ್ಷಾತಿರೇಕದಿಂದ) 'ವತ್ಸ! ಸುಖವಾಗಿರುವಿಯಷ್ಟೆ? ಬಾ, ಕುಳಿತುಕೊ.?
ರವಿ: - (ಮುಂದೆ ಬಂದು, ತಾಯಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ, ಆಕೆಯ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ಅಮ್ಮ! ನಿಮ್ಮ ಆಶೀರ್ವಾದದಿಂದ ಸುಖವಾಗಿದ್ದೇನೆ, ನೀವು - ಮಗನ ಕ್ಷೇಮಲಾಭವನ್ನು ಕೇಳದಿದ್ದರೂ, ನಾನೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿರಲಾರದೆ ಬಂದಿರುವೆನು.
ವಸು:- ಮಗುವೇ, ನಿನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿರಬೇಕೆಂದು ನನ್ನ ಇಷ್ಟವಾಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಮಾಡತಕ್ಕುದೇನು? ಸೋದರಮಾವನ ಬಳಿಯಲ್ಲಿಯಾದರೂ ವ್ಯಾಸಂಗಿಸಲೆಂಬ ಆಶೆಯಿಂದ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆವು; ಅಷ್ಟೆ.
ರವಿ:- ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿರಿ; ಅಮ್ಮ ನನ್ನ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನೀವು ಹೇಗಾದರೂ ಇರಬಹುದು, ಅದರಿಂದ ನನಗೇನೂ ವ್ಯಸನ
