ಪುಟ:ಶ್ರೀಮತೀ ಪರಿಣಯ ನಾಟಕಂ.djvu/೨೮

ದ್ವಿತೀಯಾಂಕ೦. ೧೭ ಅನೇಕಭಾಗದಲ್ಲಿ ಮೇಲೆನಿಸಿರುವನು. ಹಾಗಿದ್ದರೂ ಅವನು ತನ್ನ ಪದವಿಗಾಗಿ ತಾನು ಗತ್ವ ಪಡದೆ, ನಿನ್ನಂತೆ ಉನ್ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರವರ್ತಿಸದೆ, ಎಲ್ಲರಲ್ಲಿಯೂ ವಿನೀತನಾಗಿ, ಭಗವದ್ಭಕ್ತಿಯೇ ತನ್ನ ಸರೈಶ್ವರವೆಂದು ತಿಳಿದಿರುವನು. ಅವನು ಸಾಕ್ಷಾದ್ವಿಷ್ಟು ಸಮಾನನಾದು, ರಿಂದ ಆಂತವನ ದರ್ಶನವೇ ನಮ್ಮ ತಪಸ್ಸಿಗೆ ಫಲರೂಪವಾಗಿರುವುದು, ದೇವೇಂದ್ರಾ: ಇನ್ನು ಮೇಲಾದರೂ ನೀನು ಆ ದಾರಿಯನ್ನ ನುಸರಿಸು ! ಇದರಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ಇಷ್ಟದಂತೆ ನಡೆ ! (ಹೋಗುವನು.) ಇಂದ್ರಂ-ಚಿಂತಾಕುಲನಾಗಿ ಮನ್ಮಥನನ್ನು ನೋಡಿ) ಮಿತ್ರನೆ: ನಾವು ಸರಸವಾಗಿ ಆರಂಭಿಸಿದ ಉತ್ಸವವು ಹೇಗೆ ವಿರಸವಾಗಿ ಪರಿಣ ಮಿಸಿತು!ನೋಡಿದೆಯಾ ? ನಿಷ್ಕಾರಣವಾಗಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಆ ಮಹರ್ಷಿಯ ಕೋಪಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರರಾದೆವು. ಮನ್ಮಥಂ-(ನಗುತ್ತ) ದೇವೇಂದ್ರಾ ! ನನಗೇನೂ ಇದರಲ್ಲಿ ಪ್ರಮಾದವು ತೋರಲಿಲ್ಲ.. ಯೋಗಿಗಳಿಗೂ,ನನಗೂ ಜನ್ಮ ದೈವವೆಂಬುದು ಸಹ ಜವಾಗಿಯೇ ಇರುವುದು, ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಚಿಂತೆಯೇಕೆ ? ಇಂದ್ರಂ-ಮಿತ್ರನೆ! ಹಾಗಲ್ಲ ! ಇಂತಹ ಮಹಾತ್ಮರ ಕೋಪವು ಅನರಹೇ ತುವಾಗದಿರದು! ಆದುದರಿಂದ ಹೇಗಾದರೂ ಈಗ ಆ ನಾರದ ನನ್ನು ಪ್ರಸನ್ನನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದಹೊರತು, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಮಾಧಾನವಿಲ್ಲ. ಈ ಉತ್ಸವ ಸಂಭ್ರಮಗಳನ್ನು ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸುವೆವು. ಮನ್ಮಥಂ-ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಪ್ರಭುವಿನ ಇಷ್ಟದಂತಾಗಲಿ ! (ತೆರೆಯು ಬೀಳುವುದು.) ಇದು ಪ್ರಥಮಾಂಕವು,