ಸಸೇಮಿರಾ
ಮಹಾರಾಜನಾದ ಭೋಜನಕೀರ್ತಿಯು ನಾಲ್ಕು ದಿಕ್ಕುಗಳಲಲ್ಲಿಯೂ ವ್ಯಾಪಿಸಿತ್ತು. ದೇಶದೇಶಗಳಿಂದಲೂ ಕವಿಗಳೂ, ಪಂಡಿತರೂ, ಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರೂ ಧಾರಾನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದು ಆತನ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ನೆರೆದು, ಆತನಿದಿರಿಗೆ, ವಿದ್ವತ್ಪ್ರರ್ಶನ ಮಾಡಿ, ಯಧಾಯೋಗ್ಯವಾದ ಬಹುಮಾನಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದಾನೋಂದು ದಿನ ಒಬ್ಬ ಚಿತ್ರಗಾರನೂ ಭೋಜನಾಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಬಂದನು . ಅವನ ಶಿಲ್ಪಿಶಾಸ್ತ್ರನೈಪುಣ್ಯವೂ, ಚಮತ್ಕೃತಿಯ ಅದ್ಭುತವಾ ದುವು, ಅವನು ರಾಜಾ ರವಿವರ್ಮನಿಗಿಂತಲೂ ಶ್ರೇಷ್ಟನೆಂದು ತೋರುತ್ತದೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಅವನು ಯಾರೊಬ್ಬರ ದೇಹದ ಕೆಲವು ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕ್ಕೊಂಡಮಾತ್ರದಿಂದಲೇ, ಅವರ ರೂಪ ವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಮೆಯಿಲ್ಲದಂತೆ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಂತ! ಭೋಜಮಹಾರಾಜನು, ಅವನ ಯೋಗ್ಯತೆಯನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ, ತನ್ನ ಪಟ್ಟದರಸಿಯ ತಲೆಗೂದಲುಗಳೊಂದೆರಡನ್ನು ಅವನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು, ಅವುಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಆಕೆಯ ಶರಿರಾಕೃತಿಯನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಗೋಪ್ಯವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಿ ತನಗೆ ತೋರಿಸಬೇಕೆಂದು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದನು. ಚಿತ್ರಕಾರನು ಅದಕ್ಕೆ ಸಮ್ಮತಿಸಿ ತನ್ನ ಕೆಲಸವನ್ನುಪರಾಕ್ರಮಿಸಿದನು.
ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಕಳೆದವು. ಚಿತ್ರವೆಲ್ಲವೂ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಯಿತು. ಭೋಜನ ರಾಣಿಯ ರೂಪಲಾವಣ್ಯಗಳು ಅದರಲ್ಲಿ ಎಳ್ಳಷ್ಟು ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಲ್ಲದೆ ಕಾಣಬರುತ್ತಿದ್ದವು, ಚಿತ್ರಕಾರನು ಅದ ರಲ್ಲಿ ಜೀವಕಳೆಯನ್ನು ತುಂಬಿ ತನ್ನ ಕೌಶಲ್ಯವನ್ನು ತಾನೇ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿನೋಡಿ ಹಿಗ್ಗಲಾರಂಭಿಸಿದನು; ಕೇಶರಾಶಿಯ ನ್ನು ನೋಡಿ ದನು; ದೃಷ್ಟಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿದನು; ಮಂದಸ್ಮಿತವನ್ನು ನೋಡಿ
