496
ಸೇತುವೆ
"ಮೊದಲ್ನೇ ಬಾಣಂತಿತನ ಅಂತ ಸುನಂದಾ ಮನೆಯವರಿಗೆ ಕಾತರ. ಅವಳನ್ನ
ಅಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಪುನಃ ಬರ್‍ತೀನಿ."
"ನೀನು, ರಜಾ ಮುಗಿಸಿ ಹೋಗೋದರೊಳಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಬಂದು ಹೋಗು ಅಷ್ಟೆ."
ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ಆ ತಂದೆ ಮತ್ತೂ ಹೇಳಿದರು:
"ಮಾಧೂಗೆ ಈ ಸಲವೇ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಯೇ ತೀರ್‍ಬೇಕೂಂತ ನಿನ್ನಮ್ಮ ಹಟ
ತೊಟ್ಟಿದಾಳೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸೊಸೆ ಬೇಡವೆ? ಮಾಧುವೂ ಅಷ್ಟೆ. ಡಿಗ್ರಿ ತಗೊಂಡು
ಇಲ್ಲೇ ಇರ್‍ತಾನೆ."
"ಯಾವುದು ಸರಿತೋಚುತ್ತೊ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿ ಅಪ್ಪಯ್ಯ. ನನ್ನಿಂದ ಆಗ
ಬೇಕಾದ್ದು ಏನಾದರೂ ಇದ್ದರೆ ಬರೆದು ತಿಳಿಸಿ."
"ಹೂಂ."
'ತಾಯಿ'ಯೊಡನೆ ಆತ ಇನ್ನಷ್ಟು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಮಾತನಾಡ
ಬೇಕಾಯಿತು.
"ಸುನಂದೇನ ಡಾಕ್ಟರಿಗೆ ತೋರಿಸಬೇಕಾಗಿದೆಯಮ್ಮ ಅದಕ್ಕೋಸ್ಕರ_"
ಪೂರ್ತಿ ವಿವರ ಕೇಳಲು ಆಕೆ ಸಿದ್ಧವಿರಲಿಲ್ಲ.
"ಸರಿ ಕಣೋ. ನಿನಗಿಷ್ಟ ಬಂದ ಹಾಗೆ ಮಾಡು. ಅಂತೂ ಮನೆಯ ಸುಖ
ದುಃಖದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನೀನು ಹೊರ ಹೊರಗಿನವನೆ ಆದೆ. ಹೂ೦. ನಾನು ಪಡೆದು
ಬಂದದ್ದು. ಏನು ಮಾಡೋಕಾಗುತ್ತೆ ಹೇಳು?"
ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆಂದು ಹೊರಟು ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಬಸ್ಸಿಗೋಸ್ಕರ ಕಾಯುತಿದ್ದಾಗ
ಸುನಂದಾ ಜಯದೇವನೊಡನೆ ಅಂದಳು:
"ಇದೇ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಮನೆಯಾಗಿ ಇವರೇ ನನ್ನ ಅತ್ತೆಯಾಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ-"
"ಚೆನ್ನಾಗಿರ್‍ತಿತ್ತು ಅಲ್ವಾ?"
"ಅತ್ತೆಯ ಕಿರಕುಳ ಅನ್ನೋ ಮಾತಿನ ನಿಜರೂಪ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟು
ಕಠಿನವಾಗಿ ಅತ್ತೆಯರನ್ನ ವರ್ಣಿಸೋದು ಸರಿಯೆ? ಎಂಬ ಸಂದೇಹವೂ ಇತ್ತು. ಈಗ
ತಿಳ್ಕೊಂಡೆ."
"ನನಗೆ ತಿಳೀದ ಹಾಗೆ ನಿನಗೇನಾದರೂ ಅಂದರಾ?"
"ಅನ್ನಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಆಡದೇ ಇದ್ದ ಮಾತಿನಿಂದಲೇ ಅವರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನ
ಊಹಿಸ್ಕೊಂಡೆ."
"ಮರೆತ್ಬಿಡು. ಸದ್ಯಃ ಅವರನ್ನು ಅತ್ತೆಯಾಗಿ ಪಡೆಯೋ ಭಾಗ್ಯ ನಿನಗಿಲ್ಲವಲ್ಲ,
ಅಷ್ಟು ಸಾಕು."
"ನಿಮ್ಮ ಮಾಧುವಿನ ಕೈಹಿಡಿಯೋ ಹುಡುಗಿ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ತು೦ಬ ಕನಿಕರ_
ಆಗ್ತಿದೆ ಅಂದ್ರೆ."
"ಆವತ್ತು ಸತ್ಯವತಿ ಮದುವೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಆ ಗದ್ದಲದಲ್ಲಿ ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿರ
