ವೆನು. ಇವರ ಕುಕಲ್ಪನೆಯ ನಿಜಸ್ವರೂಪವು ಹೇಗಾದರೂ ಸನ್ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ವಿದಿತವಾಗದೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಇವರು ಈಗ ಏನನ್ನು ಬೇಕಾದರೂ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಿ; ತಡೆಯಿಲ್ಲ.
ಕಳಿಂಗ:- "ಕಂಡುದನ್ನು ಹೇಳಿದರೆ, ಕೆಂಡದಂತಾಗುವುದು ಲೋಕಸ್ವಭಾವ.” ನಿನ್ನ ನಡೆತೆಯಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಾರೆ ಕಂಡುದನ್ನು ಹೇಳಿದೆವಲ್ಲದೆ, ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಇಲ್ಲದ ದೋಷವನ್ನು ಹೊರಿಸಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿದುದಲ್ಲ. ವಿದ್ಯಾ:- ಸಾಕು, ನಿಲ್ಲಿಸಿರಿ | ಅಧಿಕಪ್ರಸಂಗಕ್ಕೆ ಇದು ಸ್ಥಳವಲ್ಲ, ಮುಂದೆ ಹೇಳಿರಿ.
ರವಿ:- ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದವನನ್ನು ನಾನು ತಡೆದು ವಿಚಾರವೇನೆಂದು ಕೇಳಿದೆನು. ಅದಕ್ಕಾತನು- 'ರಮಾನಂದನು ಈಗ ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳಿಂದಲೂ ಜೂಜಿನ ಚಾವಡಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದನು, ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಬೇಡವೆಂದರೂ ಪಂಧಕ್ಕೆ ನಿಂತು, ಸೋತು, ಹಣವನ್ನು ಕೊಡದೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಓಡಿಹೋಗಿದ್ದು, ಈಗ ಇಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದನು. ಈಗಲೂ ತಾನು ಹಣವನ್ನು ಕೊಡುತಕ್ಕುದಿಲ್ಲವೆಂದೂ, ತನ್ನನ್ನು ತಡೆದು ನಿಲ್ಲಿಸಿಕೊಂಡುದಕ್ಕೆ ಎಂದಾದರೂ ಪ್ರತೀಕಾರ ಮಾಡದಿರಲಾರೆನೆಂದೂ ಹೇಳಿ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ಓಡಿದನು. ಅವನ ಕಕ್ಷದಿಂದ ಈ ಪುಸ್ತಕವು ಜಾರಿ ಬಿದ್ದುದರಿಂದ, ಇದೇ ನನ್ನ ಹಣಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಫಲವಾಗಿ ದಕ್ಕಿತೆಂದು ತಿಳಿದು, ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಬಂದೆನು.' ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ವ್ಯಾಕರಣವನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಹೊರಟುಹೋದನು. ನಾವು ಬರಿಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದುದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬರಬೇಕಾಯಿತು, ಹಾಗೆಯೇ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಪತ್ರವಾವುದೆಂದು ತೆಗೆದುನೋಡುವಲ್ಲಿ, ಈತನ ಕೈಬರೆಹವೆಂದೂ, ಶಾರದಾಸ್ತುತಿವಚನವಾಗಿದೆಯೆಂದೂ ತಿಳಿದು, ಇವನಿಗೆ ಮುಟ್ಟಿಸಲು ಅದನ್ನು ಕೈಕೊಂಡು ಬಂದೆವು ಇಷ್ಟೆ.
