ಸುಶೀಲೆ- ಪಗಡೆಯಾಡುವುದು ವಿನೋದವನ್ನಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೇನನ್ನೂ
ಮಾಡಲಾಗದು, ಆದರೆ, ಗ್ರಂಥಕಾಲಕ್ಷೇಪವು ಅದಕ್ಕೂ
ಬಳ್ಳೆಯದೆಂದು ನಾನು ನಂಬಿರುವೆನು.
ಗಿರಿ-ಹಾಗಾದರೆ, ನೀನು ವಿರಾಮಕಾಲದಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಪಗಡೆ
ಯಡುವುದೇ ಇಲ್ಲವೋ ?
ಸುಶೀಲೆ-ಇಲ್ಲ, ಆಡುವುದನ್ನು ನೋಡದೂ ಇಲ್ಲ !
ಗಿರಿ-ಆಡುವವರನ್ನು ಕಂಡರೇನು ಮಾಡುವೆ? ವಿನೋದಕಾಲಹರಣ
ಕ್ಕೇನುಮಾಡುವೆ?
ಸುಶೀಲೆ-ಅಡುವವರನ್ನು ಕಂಡರೆ, ಬೀಡವೆಂದು ಹೇಳುವನು. ವಿರಾ
ಮಕಾಲದಲ್ಲಿ ಓದುವೆನು, ಬೇಸರವಾದರೆ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ನೀರನ್ನು
ಹಾಕುವೆನು. ಇಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೇನನ್ನಾದರೂ ಮಾಡುವೆನು.
ಗಿರಿ-ಇದೆಲ್ಲವೂ ಬರಿಯ ಹರಟಿ ! ಕಯ್ಯಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಆ ರೀತಿ ಮಾಡುವು
ದಿಲ್ಲ, ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಹೇಳುವವಳು ನಿನ್ನ ಗಂಡನನ್ನೇಕೆ ದಾರಿಗೆ
ತರಬಾರದು! ಮೂರುವೇಳೆಯೂ ಜೂಜುಗಾರರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ
ರುವನಲ್ಲ ?
ಸುಶೀಲೆ-ಏನು ? ಜೂಜುಗಾರರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ !
ಗಿರಿ-ಜೂಜುಗಾರನಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲವಮ್ಮ ! ನಿನ್ನ ಗಂಡ ಜಾರಾಗ್ರಣಿ !
ಅವನಿಗಿರುವುದೆಲ್ಲ ರಂಡೆ ಮುಂಡೆಯರ ಸಹವಾಸವೇ ?
ಸುಶೀಲೆ-ಅಮ್ಮಾ ! ನೀವು ಹಿರಿಯರು ! ಈ ರೀತಿ ದೋಷವನ್ನು
ಆರೋಪಿಸಬಾರದು. ನನ್ನ ಸ್ವಾಮಿ, ಜೂಜುಗಾರರೆಂದು
ನಾನೆಷ್ಟು ಮಾತ್ರಕ್ಕೂ ಹೇಳಲಾರೆನು.
