ವಿನೋದ - ಕರ್ಕಶಸ್ವರದಿಂದ - ನಾನು, ನಿನ್ನ ಭಾಗದ ಮೃತ್ಯು!
ಸುಶೀಲೆ - ಕುತೂಹಲದಿಂದ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನೋಡಿದಳು. ಸಾಕಾರ
ಬ್ರಹ್ಮಸ್ವರೂಪನಾದ ಪತಿಯ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ! ಆನಂದಕ್ಕೆ ಪಾರವಿಲ್ಲ;
ಅನುತಾಪಕ್ಕೆ ಅಂಶವಿಲ್ಲ; ವಂದಿಸಿದಳು. ಅನುಕಂಪಿತಸ್ವರದಿಂದ
ಹೇಳಿದಳು "ಸ್ವಾಮಿ! ಇಂದೇಕೆ ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾಯ್ತು?"
ವಿನೋ - ಅದಿರಲಿ; ದೇವರ ಮುಂದೆ ಮಹಾ ತಪಸ್ಸನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆಯಲ್ಲವೆ?
ಏನೇನು ವರಗಳನ್ನು ಬೇಡಿಕೊಂಡೆ? ನಾನು ಸಾಯಬೇಕೆಂದೊ?
ಸುಶೀಲೆ - ಅಂತಹ ವರವೇನೂ ನನಗೆ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ನಾನು ಕೋರಿದ ವರವು
ನನಗೆ ದೊರತಿದೆ.
ವೀನೋ - ಏನದು?
ಸುಶೀಲೆ - ತಮ್ಮ ಆಗಮನವೇ!
ವಿನೋ - ಹೇಗೆ? ನಾನು ಬಾರದಿದ್ದರೆಯೇ ನಿನಗೆ ಸಂತೋಷವಲ್ಲವೆ?
ಸುಶೀಲೆ - ತಮ್ಮ ಪಾದಸೇವೆಯೊಂದೇ ನನಗೆ ಬೇಕಾದುದಲ್ಲದೆ ಮತ್ತಾವುದೂ
ಬೇಕಾಗಿರದು. ತಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಹೊರೆಯಿಸುತ್ತಿರುವ ಅಪಲಾಪಿಗಳ ಅಲ್ಲದ
ಸಲ್ಲದ ಅಪನಿಂದೆಯನ್ನು ದೂರಮಾಡಬೇಕೆಂಬುದೇ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ನನ್ನ
ಪ್ರಾರ್ಥನೆ.
ವಿನೋ - ಗರ್ವದಿಂದ ನಕ್ಕು - ನಿನ್ನ ತಂತ್ರಗಳನ್ನೂ ಈ ಕುಟಿಲ
ನಟನೆಯನ್ನೂ ಬಲ್ಲೆನು. ಇಂತಹ ಚಾಕಚಕ್ಯವೂ, ಮರುಳು ಮಾಡುವ
ಮೋಹಿನೀ ವಿದ್ಯೆಯೂ, ನಿನ್ನಂತಹ ಸ್ತ್ರೀಯರೊಡನೆಯೇ ಹುಟ್ಟಿತೆಂಬುದನ್ನೂ
ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಲ್ಲೆನು.
